Web Zaman Damgası

Süryani Kolye

orada…
o kan soluyan şehirde
nefesi esrar kokan, hançer bakışlı adamlar gezerdi
güneş nazlı bir gelin gibi peçesini örtünce
korkunun fitili ateşlenirdi isli lambalarda
sürgülenmiş kapılara nispet, kurtlar dört bir yandan ulurdu
kundağa sarılmış, karaşın süt bebeleri
barut kokusu ve mavzer ıslığı ile uyurdu

karanlık çökende, gümüş tabakalarında kaçak tütün sarardı
bıyıkları tütün sarısı giymiş ihtiyarlar
vazgeçilmezdi, çiğ köfte ve sıra geceleri
kadınları, Anadolu gibi doğurgan
kadınları, Nevruz gibi bereketli
kızları…
[ italik ]-de hele kurban nedir kızları[ /italik ]
topuklarında hal hal, burunlarında hızma
altın akıtma bilezik dizili narin bilekleri
kızları, ceren boylu
kızları, buğday başağı gibi esmer
kızları, çöl güzeli

II

orada…
[ italik ]“gecesi gerdanlık gündüzü mezarlık”[ /italik ] olan o şehirde
muhacir bir kuştum
cilveli bir ökse ile, sen mi beni tutmuştun
yoksa, ben mi senin dalına konmuştum
şimdi unuttum
ölümü göze almak pahasına, ilk kim çaldı kapıyı
onca hançer bakışın arasında, nasıl buluştu gözlerimiz
birken, biz olacağımızı nasıl fark ettik
o çöl artığı şehirde, o ateşi nasıl yaktık
fütursuzca, o haram meyveyi nasıl dişledik
dedim ya, unuttum

çok şeyi unuttum lakin… seni unutmadım
kardelen çiçeği gibi narin esmer ellerini
hoyrat bir mavzerin şarjöründe güvercin cesedi gibi uyuduğunu
hırpalandığını, ötelendiğini ve zifir kinlendiğini
unutmadım
kızınca, yay gibi kaşlarını çatışını
özleyince, su gibi kollarıma akışını
omzuna yazılmış Aramice duayı
terlediğinde, göğsünde ıslanan haç kolyeyi
korktuğunda, bir kuş gibi titreyişini
unutmadım

ııı

orada…
masal kaçkını o şehirde
gelmez dediğim anda
kafesinden kaçmış kuşlar gibi nefes nefese gelişin
iki arşınlık odama göz kamaştıran ışıltınla doğuşun
o kara gür saçlarını açıp, ipek bir şal gibi
tenini düğmelerini çözüşün
hala aklımda

gülünce, kışlar gibi cıvıldayışın
ateşin közüne sürülen mırra gibi kaynayışın
kaya sarmaşığı gibi sarılışın
öptüğün yerde göverti bırakışın
aklımda

IV

orada…
bir biri ile kucaklaşmış taş evlerin şehrinde
geldiğin gibi sessizce giderdin
acıta acıta
kanata kanata giderdin
giderdin o hoyrat mavzerin kundağına
sanki başıma yıkılırdı gök kubbe
lal bir çığlık olur düğümlenir din boğazıma
[ italik ]-bekle geleceğim bekle[ /italik ] der öyle giderdin

bir gün yine gittin
ilkin farkına varmadım, son gidişin olduğunun
sonra bir şark çıbanı büyüdü içimde
oysa sen çoktan sır olmuştun
kapına gittiğimde
kimselere soramadım kimselere diyemedim seni
dellendim
gözlerime iflah olmaz bir cinnet çöreklendi
gerdanlığıyla, mezarlığıyla yakmak istedim o şehri

V

orada…
[ italik ]“b e r d e l…b e r d e l”[ /italik ] diye kanayan o şehirde
sonradan öğrendim
senin de sol yanın yetim kaldığını
[ italik ]-bizi bize bırakmazlar…[ /italik ]
[ italik ]-bizi bize bırakmazlar[ /italik ]… diye diye ağladığını
-[ italik ]deniz gözlüme söyleyin gitsin….[ /italik ]
-[ italik ]buralarda heç durmasın gitsin…[ /italik ]. dediğini
sonradan öğrendim

gittim…
koynumda sakladığım, bir tutam kömür karası saçını
ve hediye bıraktığın, o Süryani kolyeyi
gizleyip yüreğimin gizine
öyle gittim

orada…
[ italik ]“b e r d e l[ /italik ]” kokulu o şehirde
hiç bitmesin dediğim bir masaldın
ben o şehirde…
en güzel masalımı kaybettim