Web Zaman Damgası

Canım Efendim

Tüm sebep ve şartları seçen ilahi kader
Mekke’nin vadisine kurdu İslam beşiği
Dünya coğrafyasında bekleşiyorken beşer!
Haniflik tevhidine araladı eşiği
Kâbe’ydi tebliğ yeri, büyük bi’set’e davet
İbrahim’in soyundan geliyordu nübüvvet


Ne büyüktü uyarı...Hem müjdeydi âdeme
Hatemü-l embiya’nın nuru indi âleme


Hâk arayan insanda akılları yoklayan
Hakikati putlarla gün geçtikçe saklayan
Cahili gelenekle yıllar boyu dönen çark
Bedbahtlıktan çıkmaya arıyordu mutlak fark
Örf ve adetleriyle zarar gören insanlık
Sadrın mahzenlerinden söküyordu karanlık


Kisra’nın sarayını parçalayan depreme
Tanıktı kutlu gece, sırt dönmüştü mateme


Ayağının sesiyle yaklaştı usul usul
En müstesna zamanda doğdu beklenen resul
Yorulmuş yüreklerde dönen ruhlardı bezgin
Gelişiyle bahara varandı doludizgin
Karakıştan uyandı cemreler hayran hayran
Sindi göğüslerdeki kaskatılaşmış buhran


Gülden güzel rehası sürülüydü melteme
Şevkati kol germişti Hindistan’a, Acem’e


Hitap eden lisanla en ölçüsüz tarifte
Doğruluğa mihenkti çok yönlü maarifte
Sığınaktı, yoldaştı, kalbi kırığa eşti
O, geceye meşale, doğan güne güneşti
Cemalinden uzağa düşen sayardı sıla
Görmek için yüzüne aynalardı müptela


Hüzünlü iklimlerde hararet yapan deme
Yağmur damlası gibi düşüyordu perçeme


Oydu, seyyid ve imam, oydu büyük komutan
Oydu gönüle mihrap, özü; imana vatan
Oydu geceler boyu Hakk’a kulluk eyleyen
Yumuşak sözlerini ümmetine söyleyen
Sabrıydı ihya eden ona ödüldü miraç
Arş’ın derinlerinde oydu rabbine muhtaç!


Sırtındaki çileyle varıyordu erdeme
Susuzluğu gideren benziyordu zemzeme


Varlığıyla sığındı rabbinin hikmetine
Ar etti çöldeki kum peygamber hicretine
Ne zordu zülme karşı laf anlatmak ağyara
Mudara benliklerde dönüyordu inkâra
Emrolunmuş cüdada vahyin sırrı örülü
Ensarın diyarına vardı Medine gülü


Ziyanda Taifliler vakıf değil mahreme
İcapta geç kaldılar uğurlu muhtereme


Zalim ve fasık kalpler hala görürken rüya
Mescid-i Nebevi’den ses verendi dünyaya
Fazilet çemberinde ismi ile müsemma
Minberinde cümleye yeniledi dilemma
Adabın gereğiyle ensar ile muhacir
Ümmet ve kardeşlikte kırdılar paslı zincir


Şeceresi tertemiz örnekti elaleme
İlmini nakşettirdi ümmi denen kaleme


Davasını sırtlanan her bir ashab-ı güzin
Yürürken Hakk’a doğru siliniyordu hüzün
Ali, Zeyd ve Hatice sonra da Ebu Bekir
Çoğalınca cemaat güçten düşmüştü münkir
Kur’an, sünnet kaynağı beyandı El-Hakem’e
İşaret etmekteydi Cibril adil hüküme


Bütün güzel huyları uyuyordu denkleme
Sevgisiyse ilaçtı sancılaşmış ekleme


Sensin cihat(n)a önder dimdik geldin meydana
Bedir, Uhud ve Hendek neler yazdın destana
Muhammed-ül Emin’sin, geçilmeyen lidersin
Kalplerde zirve yapan sevgili peygambersin
Ömrün çileyle geçti süremedin hiç sefa
Ey Allah’ın resulü, ey Muhammet Mustafa


Kereminle ihvanlar benziyordu çiğdeme
Kıdemin ve feyzinden atlıyordu kademe


On beş asır öncesi öncüydün adalette
İlmin ile ledünnü, farklısın asalette
Sen yârine sevdalı özlemlerde ummansın
Sen gönül anahtarı dertlilere dermansın
Sendin büyülü kaynak, sendin çoşan şelale
Gıpta edip açardı dağdaki yaban lale


Hürmeti ifa eden dillerdeki eyleme
En güzel salatlarla geliyorsun gündeme


Geldim canım efendim biraz senle kalayım
Şefaatine muhtaç boğulmuşum hicrana
Parelenmiş sineyle derin nefes alayım
Mahzunum yokluğundan karışmışım dumana
Ardında bıraktığın sensiz bu yerler ıssız
Yarın mahşer gününde bırakma beni yalnız.


Nezahat YILDIZ KAYA