"Sakın korkma, artık kaybetmeyeceğiz!" isimli şiir 15.8.2021 17:19:57 Edebiyatdefteri.com Web Zamanında Edebiyatdefteri.com Sunucularına Yüklenmiş/Güncellenmiştir.
Edebiyatdefteri.com sunucularına yüklenen veya güncellenen şiirler web zaman damgası ile işaretlenir. Web zaman damgası ile işaretlenen şiirleri sertifika zamanında yer alan bilgilere göre doğruluğunu taahhüt eder.
Detaylı Bilgi İçin Tıklayın.
Beni bırakma! Gitme! Hep yanımda kal! Tetikteydi tüm sevişlerimiz Her an bırakacak gibi tutardık Tedirgin olmadan tutmayı öğrenecektik…
Uykuyu paylaşmanın El ele dolaşmanın Alışveriş yapmanın Sarılmanın Kollarında ağlamanın Duygularını ve düşüncelerini Tüm çıplaklığıyla paylaşmanın Sevişmekten daha zor olduğunu anlayacaktık Ve daha birçok şeyi paylaşarak…
Sonra tuttun bırakmadın Sonra tuttum bırakmadım Ta ki sen bizi… Ta ki ben bizi bırakana kadar…
Yaşanan güzel, çirkin ne varsa o anlara aitti İkimizde sahibi olmadık hiçbirinin Uzay boşluğuna gittiler… Ama güzel olan şu ki Bir boşluk hatası değildi bizimki!
Ben şimdi birini öyle tutar mıyım? Sen şimdi birini… Senden öğrendiklerim arasında Büyük yalanların ortasında En sahici sevgilerin olabildiği Tüm duygular öylesine gerçekken Doğruların dibe batabildiği Sen benim güneşimsin dediğin birinin Yıllar sonra kara deliğe dönebildiği Öğrendiğimiz ne varsa birbirimizden Başka birinde anlamını yitirdiği…
Hiç terkedilmedim somut olarak Seni terk ediyorum da demedim kimseye Genelde karmaşık bir hikâye…
Senin çocukluğundan beri tutunup Sığındığın karanlık limanda Terkedilme korkuna büyük bir güçle sarılmanı… Seni ne olursa olsun bırakmayacak olanı aramanı Belki anlayamıyor olabilirim…
Birinin seni terk etmesi için Seni terk ediyorum demesi gerekmez ki… Bazen ailen, dostların bile Yanındayken yalnızlığa terk edebilirler seni… Korkularını sımsıkı tuttuğun kadar İşte o kadar sıkı tut sevgiyi!
Kaderine boyun eğdiğin kadar Boyun eğ aşka! Şimdi seni terk ediyorum diyecek kadar Suçsuz olamadığın için belki bu anlamsız veda - sığlık Ve ben de seni terk ediyorum diyecek kadar acımasız…
Senin kaderine bitmeyen vefa borcun Terkedilme yalnız kalma korkun Bunca sahteliğin içinde dürüstçe dünyayı sorgularken Kendini fark edemeyen yalancı çocuksuluğun…
Benim asla itiraf edemediğim bağlanma korkum… İnadına bağlanan ruhum Bile bile olmayacak olana aşırı tutkum! İşte bütün bunlar id’lerin savaşı… Sana hem çok kızıyorum hem hiç… Kendime de öyle…