Web Zaman Damgası

ASLAN BABAM

“Arkadaşlar!” diye yankılanarak,
İçten bir ses coşkuyla,
Tüm mahalleyi kaplar,
Ardından “benim babam var ya!”
Sanır ki herkes ona kulak vererek,
Hazır paylaşmaya,
Söz konusu evladı için baba olunca,
Doğru dinlemeli dünya,

“Çok güçlüdür”; yere göre sığdıramaz,
Israrla bir taraftan,
Durduramaz kendisini,
Övgüler yağdırır gururla, toz kondurmadan,
Aslında özlemini de döktürüyor masumca,
Kimseye aldırmadan,
Yanında olsam da nidalarını dinlesem,
Hiç susturmadan,

Bebekliğimden beri,
Babamı birçok ayrılıkla tanıdım,
Sımsıcak sardığı zamanları,
Aklımdan hiç çıkaramadım,
Sevgi dolu bakışları,
Bana verdiği en güzel armağanım,
Asla yalnız bırakmayacak O’nu,
Sabır kavuşma yanım,

Sabah serinliği gibi üstümüze çöktü,
Acımasız ayrılık,
Güneş bile ne kadar talihsiz,
Sanki ısıtmıyor artık,
Delicesine seven gönüller,
Çocuk gibidir bilmez yalnızlık,
İşte aslan babam hep yanındayız,
Aramızda ölesiye hayranlık,

Kimi vakit değil,
Gönlüm hep sadık hasretinizle meşgul,
Hani var ya;
Unutulmaz hikâyelerle dolu baba-kız, ana-oğul,
Bazen de rüyamdan uyandırıyorsunuz,
Kulağımda “hadi doğrul!”
Sözün bittiği yerdeyim;
Acıklı halime bakıyorum usul usul…