Web Zaman Damgası

Çığlık

Karanlık gecekerin sis yüzünde umutları kirletiyorlar Anne!


Rastladığım gölgeler şairlerin ağzında uçurum
Gökyüzü sanki ikiye katlanıyor
Arasında giz parçaları ve kır çiçekleri
Şehrin ortasında usul usul ölüyor
Bir çocuğun nefesine dolmadan baharlar
Kapatma pencereleri
Başını çarpıp kanatan güvercinlere yem veriyorum
Ikisi de bir ağaçta tek olmayı bekleyen
Ince uğultuyla sevda kokuyor
Soluklarında bir iç ki
Kalbime desen çiziyor
Ne olur intiharları hatırlatma
Ört üzerlerine gizli bir örtü
Yüreğim üşüyor
Anne





Sisli denizlere açılan aynalarda
Kaç defa ay göğsümü yaladı
Ki aklımda günler
Yakılmamış mum gibi hecelerken geceyi
Koridorları kullandım
Sevgilim orada Anne
Bakma sen meltem rüzgarıyla tenimi sıyıran yapraklara
Yağmur dalgasıyla duvarıma inen telaşlara
Çıplak kavgalardan korkmuyorum
Elleri cebinde delikanlı hasret bekliyorum
Alnımdan öpüyor mavi ırmak hıçkırarak
Kimsesizliğimde ayağa kalkıyor kuşlar
Özlemek nedir öğreniyorum
Anne




Ey benim fırtınalar koparan umudum
Ey benim yalnızlığımın yegane ışığı
Iki çığlık arasından sesimi
Saksıya su verir gibi
Öpmeni istiyorum

Öyle içten
Öyle derin