Web Zaman Damgası

D/üşüyorum...

şu kara denizlerin içinde boğuluyorum
yelkenler savruluyor aykırı mavilerimde
derin derin uykulara dalıyorum…
ve düşlerim var
düşlerim soğuk intiharların eşiğinde
düşlerim çok zor korkuyorum…
içiminse en kuytu aşklarını
en uçuk yaralarını sana
sana yazıyorum…
ama olmuyor nedense
bu kadar zordan alıyor hayat kendini
nefesim zorda…
yani git
git işine
git git git…
veremem hayalini kurduğun güneşi,
kanatsız martıların çığlıklarında
gönderemem türkülerimi
sana…
sana kanrevan gökdenizlerimi veremem…

gecesiz yıldızların çıplaklığında
bir mart üşümesi belki…
belki şubat ayazında
keskin acı bu bende ki…
hangi şehrin
hangi merdivenlerinde
oturup ağlamak gibi
ağlamak…
en çok başarabildiğim bu belki…
yani git
git işine
git git git…
o kadar da temiz değilim bu kirli şehirde
o kadar da yeni…
eski bir kıyametin sessizliğindeyim sadece
sadece kuru bir dal gibi kolay kırılırım
kuru bir yaprak gibi savrulurum öylece.
en zor ölüm var ya
işte öyle ölüp ölüp diriliyorum her seferinde…
ölüm var ya
işte aynı sen gibi
seni sevmek gibi paramparça
sancılı.
yani git işine
git git git…
yalvarırım git.
bu şiirleri sana hiç yazmadım bil
öldüm bil bir şafak vakti
denizlerin köpüğünde
git…
küllerimi savurdum bil ya da
rüzgarın eteğine tek tek…
yangınlarımı yağmura serdim bil…
bu kalabalığın içinde hiç yalnız kalmadığımı düşün
yalnızlığımı alaşağı ettiğimi bil…
git…
küfürlü zincirlere vurulmadan ayaklarım
sana bağlanmadan
anlasana
sana bağlanmadan
çek git…

ya da…dur
gitme
bu sevdadan geçemedim
geçememde…