Web Zaman Damgası

esrik mutluluk...

[ italik ][ikiyanayasla]
/

yağmur diliyorum
ben gidiyorum
mavi sensin
biliyorum

kendine kuğu arayan gölde
sen kendini suya sal gel’de
ayran gönüllü işte
artık ne kaçmak elde
ne tutunabilirsin bu selde


bu yağmur mevsiminde
bu mutluluk sözde
bu cam gözde
ne yaş damlar sende
ne ağlar saç/ak yeterince


//

ben gidiyorum
mavi sensin
biliyorum

senin düşüncelerin dediklerindi
senin düşlerinle geldi
soframıza
otağımıza
odamıza

dışındaysa tıka basa şeytandı
beni içinde ölüme terkettindi
olur ya bir gün
intihar süsü verir şelale
taş utanmayı öğrenir ve
yüzleşir aşk’ın yüzü suyu hürmetine

sırf bu yüzden gidiyorum

mavi sensin...


///

sarı saçlı mavi gözlü çocukları
neden bu kadar çok sevdiğini
ve
neden her şeyin sonlandığını
acılardan
artık biliyorum

ben gidiyorum...


yakamoz derinliğine inince insan
ruhunun bir kıyısı hep bakir kalır
titredikçe karanlık su da insanlık
zamanın ayazı buz tutar kahır alır


ve ben iki dağın arasında kaldım
karanlık suyun dibini göze aldım
boğulmayı göze aldım o ırmakta
ki içini alabildiğine özgür kıldım


’bi daha yaşasaydım farklı yaşardım’
cümlesi aklına takılmışsa
keşkeler diliyorum

mavi sensin
biliyorum...


////

mutlu anacak çok şeyim yok
her derdin dünündeyim
artık gideyim...


içim de göz yaşına boğulmadan
soğuk sulara dalmayı öğrendim
ki çocukluğumdan üşür ellerim
çirkin yavru büyüyeli çok oldu


gözlerimi bir tarafa ayır
o anamın kutsalıdır
gayri benden kimseye gelmez hayır

bu yüzden ne bir annem var beni seven
......... ne de çiçek açacak dalında geven