Web Zaman Damgası

BEKLENEN GÜN

Şafak daha kınından çıkmadı beyler!!!
Penceresi açıktır kulübenin, perdesi de yoktur
Dışarıda yanan projektör kamaştırıyor gözlerimi
Saatime de bakmadım ki, bilemem sabaha kaç var

Böyle yazmaların faydası yoktur bilirim
Yazıyorum işte saçma sapan, eski bir alışkanlık
Çok eskiden, gece yazar gündüz yakardım yazdıklarımı
Böyle teknolojiler de yoktu. kayıta, kuyuta alınacak
Birilerine beğendirmek için yazsam, paylaşımlar da yoktu
Birileri biri iki bir şeyler yazar, karalar bildiğince
Ticaretini yapar aklınca yazdıklarının, kazanır
Benim böyle bir derdim de yok, aykırı gelir bana
Ben neden yazdığım gerçekten bilmem
Lakin şunu söylemeliyim ki, yazdığım zaman;
Gerçekten rahatlıyorum.

Şubat geceleri soğuktur beyler!!! bunu ayazda kalanlar anlar
Ayazdayım ben. Ayaz sert vurur dışarda kalan yüzlere
Velev ki olsa da masamın altında ayaklarımı ısıtan sobam
Taş ocağımda kaynasa da suyum, demlenmiş olsa da çay'ım
Çeksem de cigaramdan arada bir nefes...Ayazdayım işte...
Empati yaparak, alışılmışlığımın dışına atarım kendimi
Başkalaşıma' girer düşüncelerim, türbülansa geçer beynim
Söverim, sayarım, kırarım dökerim. deli miyim ben neyim?
Çephede ayazaçalan mehmetcik'in yanına giderim mesela
İşte o zaman ayaklarım buz keser benim, ayaza çalar yüzüm

Şafak daha kınından çıkmadı beyler!!! ben hala beklemekteyim sabahı
Lakin biliyorum, doğacaktır gün, beklenen günün sabahında
Öyle bir gün doğacak ki; Karabulutları silip götürecek üstümüzden
Denizlerin kumsala sürüklediği, o minicik bedenlerin
Mazlum halkların yüreğinde yeniden dirilişi olacaktır...

Doğacaktır elbet gün, beklenen günün sabahında
Doğacak; Görünmeyen öteki yüzlerini görünür edecek zalimlerin
Halkın omuzlarına basıp,
İnsan çiftlikleri kuran zalimlerin lekeleri çıkacak ortaya
Ey ülkesiz kalan dünyanın çocukları, evsizler, yurtsuzlar
Bilirim bütün resimlerinizde hüzün vardır sizin
Elbette doğacak sizin de beklediğiniz gün
Sizin de açacak bahçenizde güller, yeşerecek tohumlarınız
Balçık gibi suratlarına yapışacak onların, içinizde oluşan yaralar
Ve onlar!!! bu güzelim dünyanın düzenini bozanlar
Kan gölüne çevirdikleri kum çöllerine tek tek gömülecekler
Ve her birinin kafalarına taşlar dikilip
Her bir ölümlerinde çentikler atılacak ve sarılacak yaralar

Şafak daha kınından çıkmadı beyler!!!
Zalimlere ölüm demekten başka çarem yok
Elbette beklenen gün doğacaktır
Bizimgibiler; Umud'un türkülerini söyleriz hep bir ağızdan
Taa ki insanlık kazanana kadar...

Ekrem saygı
Manisa