Web Zaman Damgası

haydi uyan

[ italik ]
siyah beyaz fotoğraflı karelerde çocuktum
uçacaktım bende bir gün uçurtmam kadar
safi naz olan mahallemdeki kızlar uğruna
temelli bir reis olup ıspanaklaşacaktım az daha




varlığın anlamı yokken cebimde
yokluğun zenginliğini paylaşırdım deste deste
hatırlıyorum da aşklar vardı bir yastıkta ömre bedel
pembe çerçeveler dolusu yaşanan, yaşatılan

.
…
.

bilmecelerim problemdi artık
problemim baritonumda fail-i ergen
artık oynadığım saklambaç, cildimde kızaran tepecikler ve
tepeciklerden sakındığım alaycı gülücüklerdi




annem kumrulaştıkça
babam güvercinleşirdi
ben albatroslaştıkça
babam kanat kanat kartallaşırdı




karar verememiştim
büyümeye nereden başlayacağıma
derken boyuna bir ayna ilişti siluetime ve
küçüldüğümü gördükçe anladım büyüdüğümü




boğulan bir rüzgardım dalgaların teninde
olta ucunda bir yemdim hayata afiyetle
dramalaştım ecelime daha kapanmadan ilk perde
ve ray misali uzayıp gitmek istedim peronsuz ilk trende




ey… toprağına gözyaşı ektiğim babam
gölgelenmedikçe inancım güneşi neyleyim
neyleyim duvarı sıvazlanmadıkça kambur biten sırtım
haydi uyan… söz uçmayacağım yeter ki aç kanatlarını…











ilhanaşıcışubatikibinonsekiz

[ /italik ]