Web Zaman Damgası

KONUK OLDUM ÇOCUKLUĞUMA..

Dingin sabahların, ölgün akşamlara
Evrildiği yerdeyim..
Kayıtsız bakışlı insanlar
Yaşamlarını idame ettirecek
Rutin işlerini yapıyor
Kimi odun kesiyor
Bir diğeri koyun güdüyor
Kimi kuyudan su taşıyor
Biri çatısını onarıyor
Bahçe duvarına dayalı yığından
Bir çocuk yakacak götürüyor
Fırın yakacak
Ekmek yapacak annesi
Fırının ateşlendiğini gören komşu
Aceleyle hamur yoğuruyor..
Tüm bu işler olurken
Emin adımlarla kasabaya yürüyenler
At arabasıyla gidenlerde oluyor
Arnavut kaldırımlı yolda
At arabasına binenlerde
Kestirmeden gidenlerde
Yanıldıkları hiç olmuyor
Aynı anda giriyorlar kasabaya
Girdikleri gibi değirmene gidenlerde
Akraba ziyaretlerinde bulunanlarda
Elleri gaz yağı kokan
Bakkala uğrayanlarda oluyor
Postacıyı bulanlar mektup soranlarda
Mektup varsa akşamı zor edenlerde
Her yaştan bir kaç çocuk
Çocuklar
Takım kurmak için sayıları yetmesede
Oyun için yeterliler
Uçsuz bucaksız çayırların ortasında
Ak zambaklar Akça bardaklar arasında
Mutluluk içiyorlar
Özgürlük çekiyorlar ciğerlerine..

Necip Kahraman