25.1.2018 01:15:12
I
ömrünü yarım yamalak yaşamanın acısını çok iyi bilirim
çünkü
önce annem öperdi benim yanaklarımı ,
sonra yalnızlığım .
ve her öpüşünde karanlıkta üşürdü
içime sığmayan tavan arası anılarım
kimsenin kimseyi sevemediği bir evren zamanıydı
her acı bir falçata izi bırakırdı
muhtelif sancılarım vardı
bunca yaşanan dünya telaşım
ah
ayrılığın en uzun baharına düştük sevgili tanrım
ve
biliyorum
bir gün hiç bir mezara sığmayacak
küçücük bir kadın
II
bütün bakirliğini yitirmişti dünya
içimde kaybolan duygularımda
bırakın üşüsün çocukluğum o kuytu sokakta
çünkü
önce annem öperdi benim yanaklarımı
sonra yalnızlığım
ne çok düş vardı yaşanacak oysa
ah
zamanın son saatleri
hiç bir ses yok
yitip giden çocukluğumdan başka
