Web Zaman Damgası

DİYECEK SÖZÜMÜZ YOK

Allah şaşırttığını beygir gibi osurtur,
Hiç kimseyi şaşırtıp, düşürmesin bu hala,
İnsanı rezil eden, işlediği kusurdur,
Sormazsam şerefsizim diyene bakın ula.

O verdiğin sözleri ne ile siliyorsun?
Hâlâ hiç utanmadan konuşabiliyorsun,
Dediğin gibiymişsin, kendini biliyorsun,
Şimdi tükürdüğünü dön ömür boyu yala.

Beni kendisi gibi sanıp yoldan sapanın,
Deyip nasıl düzlüyor, görmüyorsun tabanın,
Acısı çok mu tatlı o yediğin sopanın?
Demek ki bir suçun var, oldu başına belâ.

El, el için bedava, gütmez boşuna davar,
Kendi korkusundandır ele çektiği havar,
İhtiyacı olmayan şerefi ile kovar,
Suçlu döner pazarda sahipsiz kirli dula.

Bal sağan parmağını elbette yalar derler,
Rüşvet ile doyunca adalara giderler,
Kokusu da çıktı mı kemre gibi tüterler,
Belki de tadanmışsın sen de o haram bala.

Sayıp saldırdığına dönüp oldun koruma,
Hiç mi utanmıyorsun düştüğün bu duruma?
Hadi yüzün var ise cevap ver şu soruma,
Nasıl yakalandın ki, döndün koşulsuz kula?

Verdiğin söz kendince, çok basit bir sitemse,
Böylesi karakteri hazmedemez hiç kimse,
Şerefsizlik kendine koyduğun bir isimse,
Diyecek sözümüz yok, yakıştırdın pek âlâ.

Ula: Şanlı, şerefli kimse.