Web Zaman Damgası

Yanık Bir Şiir

[ italik ]Nice niyaz nice yarım kalmış hikâye
Hayatı ıskalamak lüksümüz yok
Sevgiyi meşk eyleyip
Çalakalem sürdürüyoruz aşkın serüvenini.

Kelâm kumbaramda birkaç delik daha açıp
Çivileme atlamalıyım kelime deryasına
Meçhul gidişatın biz arsız fanileri
Örseliyoruz kendi kendimizi farkına varamadan
Küpeştesine yaslanıp geçen zamanın
Dalıp gidiyoruz maziye.

Virgüllerle kesintiye uğramış mutluluk katsayım
Yazma hevesiyle bağdaş kurmuşum beyaz sayfaya
Boşboğaz bir imgeye esir düşmesin duygularım
Kırk fırın ekmek çıkarsak
Yine de doymuyor gözümüz gönül fırtınasına.

Sıradan olmamalı oysa adına aşk denilen
Pikabın serkeş iğnesiyle kırık plaktan çıkan
Büyülü bir feryat
Acıyı yutkunmaya doyamayan titrek bir yürek
Hüznü teğet geçen ruh
İflah olmaz pervasız hayalperest cümleler
Mezhebi geniş hülya
Son turfanda bir hayal
Aşufte sözlere gönderme yapan palabıyıklı hikâyeler
Zaman daraldıkça genişlemeyi arzu eden gönül
Çıtkırıldım dünyam
Şiirle yıkanan yüz
Yüzde biriken imge damlacıkları
Tehir ettiğim mutluluk
Kursağımda kalan heves
Hafifmeşrep duygular
Arsız rüyalar
Ve
İmge sağanağında akılsız başın cezasını çeken
Kelâmın dibi tutmuş
Yanık bir şiir.

Erman Öcal
30.12.2017/02.00