Web Zaman Damgası

zarifçe...

" yalnız hüznü vardı kalbi olanın "



sana değerdi
al senin olsun istedim
berki geçmisim delikli bir kuyuğdu
ama.



al istedim sil gözyaşlarını


kuşlar gibiydi yüreğin
ucup ucup bana gelesin istedim
nerden bilebilirdimki göğün delindi





kaldım altında yağan acılarınla




ruhuma düşen binlerce alevdi
gör istedim sadece gör
senindi berki kocaman gördüğün yürek
şimdi ufacık




parcaları bile senden güzel değil




hani yalnız kalırsan ya
icinden konusur biri sendin " o "
yeşilin bereki mavinin nuruydun
aktın icime gözümü yaktın fark edemedin



şimdi her deniz senin kokunla kaplı




ılık ocağın soğuk rüzgarı gibi
kaldım öylece kaldım ucu acık kemerler
sonu gelmeyen korkular siyahdan gecemeyen beyaz yıldızlar
yorgumdum bir yanımda ağrılar sol yanımda bel kırığı




düştüm öğle yüzümde çoçuksu bir ağıtla



yollar derim cok derin
kazılmış bir cukur
icinde üc göz aldanışı
bir kemikten yalan



ve sayısı olmayan karanlıklar



değmezdi ne suç senin nede günah benim
sırmalı kösklerim yoktu
sırası geçmiş yüzü sarı
bir kader mahkumu yıllar düşün



ölümü özlemekte ayıp değil
şimdi kölemen körlüğümde
hatta kedilerin sokakları
bile özgün




sevgimle
kal
büyüsün
yalnızlığım


mutlu yaşa
hayat bildiğin
gibi " adil "


değil.




.
.
.