Web Zaman Damgası

sar.kaç

totaliter ve dar kafalı bağnaz bir günde
alıp götürdüler seni hüseyin
vinç bile utandı makine devriminden
incecik boynuna ağır gelirken
power linç halatı
gözümüzün önünde
'eridin gittin cılız mum' gibi
utancından başını yere eğen göğe




tarih belki unutur bu acılı sahneyi
biz unutmayız hüseyin
pembe sweatshirt'ünü
henüz mutluluğun rengi sanan
o sokağa, o buyurgan kalabalığa
üstünde idol gibi taşıyıp getiren
o sevimli küçük kızın da unutmaz
yanağından makas aldığın
o devrimci tebessüm de




kurda kuşa yem olurken pirüpak düşler
ebruli resimler çiziyordur şimdi kızın duvarlara
dal gibi kırılgan boynuna sarılamamış olmanın
hor görülmüş gözü pek proleter duruşunu
bulmuşsa anlatıyordur gözü yaşlı ve buruk
su katılmadık iyimser yarınlara




çalı çırpının bittiği çorak yerde
dikili bir mezar taşın bile yokken başucunda
rastgele serpilen gül olayım toprağında hüseyin!
cehaletin sığ dumanı tütsülenirken gökte
kalbinde yalazlanırken bağrı yanık hasretin
göğsünde boynu bükük açan selvi olayım hüseyin!




'bizde zûr yok'
haydi kalk ayağa başı dimdik
kuşlar ki yasını tutar yokluğunda
iki büklüm uzandığın o girdapta
siper olayım sana hüseyin!