Web Zaman Damgası

Şiirin Yusuf Siması[Il]

Nasıl anlatılır
Ömrümün soluduğu bakış
Bende kal yaş alma senelerden
Say ki
Tam göğsünde masmavi iki neşter yarasını
Duru bir eflatun dokuyla örtmek için yaşadım
Bir annenin çocuğunun üstünü örtüşü gibi
Kutsanmış aşka yemin ederim
Dışa sızanlar dile vursa
Gözyaşlarına boğulurdu göğe yakın siyah ceketli martılar
Alfabeler kalemi rehin alırdı
Arınmış cümleler kaçıp firari bir şiire sığınırdı

Bu sözünü ettiğim
Öylesine kutsi öylesine üstüne titrenilesi
Her şeyden evvel bir tanrı tasarımıdır
Lekesiz emek, sen de
Ona dökülen alın teri[!] Ana sütü gibi helaldir bana

İ k i g ö z ü m
Sen
Gönlü çok zengindir say
Say ki
Tanrı ona aşkından esirgemedi verdi
Andolsun ki
Dünyanın hırsını, kirini bulaştırmadı kendine
Öznel bi manzume yarattı
Kalbinin attığı yerde

Kendini sevmeye bıraktı
Çekildi betimleme diyarına
Şiirin elleriyle yıkadı yüzünü
Yusuf’un aynasında
Kaldırdı gönül perdesini

Yaslandı sabah güneşine
Sesini esirgercesine sustu
Öyle derin sustu ki
Unuttu [Ana] dilini

D/arlanma dedim sen[!] Ana dilinin ne önemi var
Yeter ki gönlünden gelsin sesin
O gönül dilindir seni değerli kılan

Hani bir kaderin beş parmağı aynı olur mu?
Çok eskitilmiş bir hüzün
Asi bir yarayı okşarken döküldü kabukları
Ve o içsel dürtülerime bir haller oldu
Zannettim ki
Dünyanın en insafsız elleri
Göğsümün duvarına kırbaç gibi şakladı

Ah[!] çittir efkârım, kaldır başını
Asil içimdeki Anaya, dikkat edin[!]
Haydi, yırt kozanı
Meydanlarıma çık bağır
De ki
Otuz yıl adımı söylemesini bekledim
Beklerken tırım tırım anaç hücrelerim titredi
Gün önümde gece arkamda silkinirken
Elimi kalbiyle tuttu
Kalbiyle saçlarımı okşadı
Beni sevmeyi sevdi[!]

Yoktu sevmesinde [?] işareti
İpek bir şal gibi dolandı omzuma harı
Bir kıpı ısı
O çırılçıplak gecenin bitiminde
Öyle bir değindi ki kalbimin attığı yere
Sana bir şey olursa diye korktum
Seni birkaç saniye hayal ettim
Hissettiklerim
Kelebek çarpıntılarıyla
Kalbimin üstünde dolu bir tabanca gibi patladı
Bana bir şey olursa diye korktum

Korkum ölüm değil
Tanrıdan başkasına muhtaç edersem seni
Böyle bir kabahati işlersem
Vebalini ödeyemem diye korktum

Duru bakışlı
Gözlerinin gölünde bir çimdik maviyi
Ömrüm soludukça
Ölümden sakınmak o kadar zor değildir
Saçlarımı okşadığın günü
Bir gün ömrüm arttı diye hayat defterine kaydettim

Eflatun’a minnet borçluyum
Otuz hazan yalnızca ömrüme yağdı
Sağol eflatun
Her şeye rağmen
Eflatuna bulanmış duru bir sevdaydı

Gün yüzlü
Bu eflatunu bir gün sana anlatacağım

KAYIP YALDIZ