Web Zaman Damgası

HER ŞEY İYİDİR, HER ŞEY KÖTÜ

Kambur sırtında anıların
Müstehcen bir gülümseme var.
Açık ara dünle yarının
Kaynaştığı an’da saklı her şey.

Zaman da yaralı,
Aslında kıblesinde özlemin,
Sefasını sürerken aşkın
Hatmettiğimiz özlemden düşen
Yaşların nazarında
Yaşa yaşa, demek olsa gerek
Ömrün sancılı var oluş şarkısı.

İçinde saklı hezeyan,
Kabuğu çatırdayan bir yüklem tadında
Her kuytuda kaybolan,
Her düzlemde kaymayı başaran
Belki de tok sesinde kaderin
Belirsizliğe duyduğu özlemle
Ölüme karşı duran
Bir beşerin savaşı… eğer ki;
Demeyi ertelediği her cümlede
Kopuk bir bağdan
Sona evrilmeyi beklercesine
Yine kabuk değiştiren benliğin ataları
Ta dünden hediye.

Şimdiden kayan bir yıldız,
Derli toplu oysa gökyüzü:
Makberin çatısı nasıl siyahsa
İçindeki çocuğun
O delici bakışlarında
Hele ki;
Gözden kaybolana değin
Uğurladığın kim ise
Ta ki bir nokta hüviyetine
Ulaşmayı bekler ya hani,
Belki de duyulası özlemin
Geride bıraktığı o kesif acı
Her şeyin ilacı.

Mühürlü ömürden çaldığımız;
Çaldığımız kadarız aslında:
Çalmaya müsait bir günahın,
Çalınası bir yürekte
Aşk denen arazın da
Kamburuna yüklendikçe
Kaderin örttüğü bir kilimden sarkan
Püskül niyetine
Aşkın izinde sürünen benlik,
Kayıp ya da bulunmaya dair
Aslına âşık bir benlikten
Biz olmayı beceren kim ise.

Belli ki;
Tanrı’nın söz verdiği
O son dilek
Yine gölgeden ibaret kimi dua
Niyetinde saklı tuttuğu iyilik kadar da
Mubah
Hele ki; gönül gözünde
Atan yürek yürek
Bazen de sorarsın ya kendine:
Bunca nefret
Ne diye?

Her şey iyidir, her şey kötü…
Nebula’dan çaldım bu sözü madem
Matemimle gömün beni, demek mi
Bu kadar elzem?
Göklerin rengine sığmaz
Yürekteki kirin de delili değil mi?
Ölüme kucak açan benlikte
Takılı o son methiye.
Ne iyi nedir kötü olan?
Demek çok da marifet
Olmasa gerek,
Diye şakıyan düztaban bir şiirde
Kaybolmak kadar bulduklarımıza
Sunduğumuz şükrü
Duysun diye Tanrı’nın gücüne
Güç katan her daim
Bizden yoksun olsa evren
Ne değişecekti, demek olmamalı kuru bir isyan.

Bir gölgede bir de siyahta
Yanıp sönen gönül gözüne ithaf en
Ölmeyi denedik madem
Ölümsüzlükten düne duyulası özlem
Hiç doğmamayı talep eden
Bir aciz faniden gayrisi
Yine devşirdikçe düzeni
Kim ise
Adımızı koymayı unutan.