Web Zaman Damgası

Unuttuk

Öze ait ne varsa sildik hafızamızdan,
Ağır geldi yükümüz; söküp attık, unuttuk.
Sandık ki; bedenimiz kurtulacak bu yükten
Haraç mezat pazarda, döküp sattık unuttuk.

Dualar eksilmezdi yaşlıların dilinde,
Yaşlılar da yok artık, köyler kendi halinde.
Yola bakar kalanlar, iki eli belinde
“Hangi seneydi bilmem, bir kez gittik unuttuk.”

Şimdi selam bile yok, sanki bedel isteriz,
Altımızda araba, model model isteriz.
Ana baba da kimmiş, “yılda bir gel” isteriz
Elimizin tersiyle, vurup ittik unuttuk.

Kıymetini bilmedik, doğallığın saflığın,
Farkına varamadık boyle bir tuhaflığın.
Yıkımı büyük oldu her şeyde israflığın
Arsa aldık, ev aldık, borca battık unuttuk.

Eskilerde kaldı hep yardımlaşma, imece,
Fark etmezdi gündüzü, isterse bütün gece.
Diyeceğim şudur ki, son söz yani netice;
Süte suyu ekledik, hile kattık unuttuk.

Aralık 2017/Konya