Web Zaman Damgası

Darası Güfem'e

Ölümün hücre hücre zerk edildiği hayatın
Mahkûmuyum yangından gurbet libasının
Her hikâye sona erer sonsuz bir gecede
Kavuşmaya uzak nefsim, derdinde sancının
Pul zarfa dokunur, hicranları Gülfem’e


Hasat mevsimi gelmeden yığdılar harmana
Kim kesti gök ekini günahı af olmaya
Aksi yansır suya yangınım var pencerede
Bir katre düşer toprağa, dalgası ummana
Köpük kızgın kuma dokunur, savrulması Gülfem’e


Gergin kaşlarında toynak izleri görürüm
Ya masal ortası ya destan sonu bilirim
Yâd yatak batar tene yabancı hanede
Uzak Asya bozkırından sırtımda yüküm
Heybem telaşla dokunur, darası Gülfem’e


Vakti içime kanırtan akrep ve yelkovan
Kum saatinde kader, sabrı muştulayan
Keten bir kumaşım, esaretim gergefinde
Bülbül güle haykırır, duyulmaz avazım
İlmek ilmek desen dokunur, iğnesi Gülfem’e


Hangi beşiğin yastığı olsam koysan başını
Dağ gibi göğsünde dindirsem gözyaşını
Mevsimler gibi çeşit çeşit ruh ikliminde
Derleyip dünya nimetlerinden zevk bohçanı
Zülfün alnıma dokunur, rüzgârı Gülfem’e


Hangi kamustan arasam bu keşmekeşin tasvirini
Yeni bir harfe yer olmadığını sevda bilmez mi?
Çeyiz sandığı gizinde, günlük mahremiyetinde
Eyerleyip atımı geçsem utangaç çizgini
Söz dile dişe dokunur cümlesi Gülfem’e


Hangi ahenk daim kanatlandırır suskun ruhu
Sığ sularda boğulur insan içindedir kuyusu
Maddenin kaçıncı hali, niçin tutuklu tende
Bir türkünün nakaratıdır, tütsü mü, buğu mu?
Mızrap tele dokunur, ezgisi Gülfem’e

SİNAN YILMAZ