"KADIN" isimli şiir 24.12.2023 15:37:22 Edebiyatdefteri.com Web Zamanında Edebiyatdefteri.com Sunucularına Yüklenmiş/Güncellenmiştir.
Edebiyatdefteri.com sunucularına yüklenen veya güncellenen şiirler web zaman damgası ile işaretlenir. Web zaman damgası ile işaretlenen şiirleri sertifika zamanında yer alan bilgilere göre doğruluğunu taahhüt eder.
Detaylı Bilgi İçin Tıklayın.
Uzun ince servi gibi bir kadın Yürüyordu koca ormanda Yalnız başına
Sürüklüyordu sarı yeşil taze yaprakları Yere değen bembeyaz entarisiyle Yavaşça yaklaştı bana Değdi değecekti nasırlı elerim Altın sarısı yumuşacık saçına
Ne güzel kokuyordu Reyhan Zarif bembeyaz teni Kendine çekiyordu beni
Yaralı kanayan yalnız yüreği Yaşıyordu yalnız başına Yıpranmış garip bir aşkın çilesini Kim bilir kaç asırdan beri
Gözlerim yemyeşil gözlerine değince Parladı gözlerin içi birden Gülümsedi hafiften Göründü bembeyaz inci dişleri
Yumuşadı yavaş yavaş Yüzündeki sert tedirginlik Git gide uzaklaştı kadın Hüzün deryasından
Değişik kuş seslerin arasına giren Yere düşen yaprakların hışırtısı Daha hoştu Itri’nin bestesinden Bu kadın ormanda yürürken
Avcıların kırık dökük kanlı kafesinde Hürriyetlerini kaybetmiş kınalı kekliklerin Kurtulmak için Tüyleri dökük kanatlarının Son çırpınışlarıydı acı bir çığlığın Bu kadın üzülürken
Sıyrıldı gökten ağır yüklü tembel bulutlar Göründü masmavi hafif geniş gök İnsanı sarhoş ediyordu kadındaki güzellik
Öpüyordu dertli kadının incecik ayaklarını Kırmızı yumuşacık merhametli toprak
Eğildim dert dinleyen yerin kulağına Duydum belli belirsiz korkunç bir ses Aşkın kadına verdiği acıydı bu galiba
Uzaklaştı dünya benden Gidince o güzel narin kadın Dalıp gittim derin bir uykuya Uzaklaştım kendimden
İrfan GÖRGÜN
Sitemizde daha iyi hizmet verebilmek için sitemizde çerez kullanılmaktadır.