Web Zaman Damgası

KUL SANCILAR...

Kul sancılar
Külliyen yalan, demeyi meziyet bilip
Kelimeler doğuran bir ahkâmda
Bir de kaydırağında yüreğin
Dolunayı altın tepside sunan Yaratan.

Sözler sahipsiz aslında:
Irak mutluluk, demeyi tecelli bilen
Vakur bir yadsımazlıkla
Kıyımlardan alıp da payını
Hazır ola duran derya pazarı,
Gönlün şerbeti,
Yüreğin ikametgâhı en derinde
Gölsüz bir deniz misali
Yine sükûnetin mimarı
O içsel hazine.

Devingen kıtalarda
Sus pus kehanet.
Dingin rotamda ise
Kalburüstü bir meziyet
Adına yaratıcılık denen girizgâh.
Bir düş dilediğim,
Mutluluk bellediğim,
Kuramadığım çatısında ilkbaharın
Hazan misali
Ömürden çalınan her yaprak.

Sus’larımı biriktirdim madem
Aşkı nasıl ki rahmet bildim ezelden,
Demem bile yangın.
Körebe aşkların
Suskun mizaçları:
Ellerimde tıfıl bir hazine,
Derinden yüzeye nasıl ki
O yeknesak sancı.
Yüzeyden yayılan dünyaya
Belli ki aşkın ve hidayetin
Yegâne makamı.

Meram bildiğim
O müspette kâğıdı.
Derya bildiğim ise
Topladığım ilk gençlik heyecanı benzeri ve
Düşmüşken yolum
Aslında sıdkımın sıyrıldığı bir an’a
Denk düşüp de
Cebelleştiğim nefsin
En soluk ihbarı:
Ötekileşen duygular,
Dış mihraklar kadar yalan dolana banmış
Mizaçları ile
Nefsin titrine layık
Peyda olan hülasa yalanlar.

Hem de öyle böyle değil.
Deli fıtratın armağanı:
Akla zarar tünediğim yürek,
Serpilen başakların başını
Okşamaya kadir
En yürekli vekâlet belki de
Gönül gözümde ansızın çakan
O şimşek:
Yine evreni aydınlatan
Hele ki düne nispet
Onulmaz bir yaradan
Çıkıp da yola
Mutluluğa geçiş yaptığım tümsek.

Rehaveti ruhun sakıncalı bir kisve,
Buhran yüklü geminin
Değişmez rotası
Yine sevgiden nasiplenip
Ölümü dahi göze alıp
Sevip de ölmeye yok iken mecali
Hangi ölümlü ise;
Derdi tasayı yığıp da önüne
Yanlardan çark eden bilinmezi
Teğet geçen bir sure değil kondurduğum,
Asla da boş boğaz bir imge değil
Kursağıma takılı.

Kansız ya da yansız;
Selamsız olmaz ki sabahı yüreğin.
Zansız belki de en zamansız
Belirteç
Aşka delalet o yörünge:
Kıblesinde tutuklu
Dünden yana dertli başı,
Demeye ne hacet
Kesilmiş hesabın sonu var ki
Dingin ömrün de rahlesi
Yine sevgiye pelesenk
Her hücremde
Doğan ve ölen çocuk misali
Yine yorgan misali
Üstüme örttüğüm
En şaibeli şarkı olsa da
Rotamda saklı
Huzur ve yalnızlığın ilacı.