Web Zaman Damgası

CENNETİN ARKA BAHÇESİNE BIRAKIN BENİ...

Hiçliği çivileyebilirim kör noktaya;
Kıyasıya yaşadığımı da bilmez kimse,
Nahoş varlığında elemin
İri harfli bir gölgeyi ağırlayabilirim hem,
Kollarıma aldığım boşluğu
Aşılarım kimsesizliğime.

Büyümeyi ertelediğim
Kayıp şiirlerinde
O hiç görmediğim şairin
Kuru sıkı bir imgesi olabilirim
Herhangi bir dizesinde kıvrılıp hatta
İstemsiz ve pervasız;
Yüreksiz değil ama…

Katıksız sevdiğim matemi
Örselerken iblis
Ve kara gözlü fani.
Uydurma bir tekerleme bilirim
Aldığım her nefesi
Yankı diye soluduğum
Lakin
Söyleyip de duymayı beceremediğim
Her sesi hele ki
İçimin merdivenlerinde
Tırabzandan kayan
O tombik elli çocuğu
Bilfiil sonlandırabilirim
Erişkin bir şarkıda,
Safsata yüklü nakaratında
Sarı saçlı
Koca göğüslü ölü şarkıcının.

Yine nifak sokarken belirsizlik ve zaman
Hazan
İle aramdaki buhrana;
Sola geçit vermese de
Bilumum gölge
Ben her kaybettiğimde umudu,
Kırık dökük şehirlerinde
Şiir yüklü hezeyanlarım ile
Sarkıttığım ipe tutunmayı beceremezken
Rapunzel imgeli
Uzun saçlarında kaderin
Derin bir oh çekerim ansızın:
Hem de öyle böyle değil…
Derken yıkılır dünya
Yerle bir olan mihrabı
Yeniden inşa ederken
Kanadı kırık meleklerimden
Arakladığım duaları
Satarken iblise
Deli fıtratında bilinmezin,
Kayıp mısralarında
Metruk şiirlerin,
Karardıkça zaman ve mekân,
Ait olduğum değil de
Kopup geldiğim o engebeli
Yollarda
Aşüfte bir sancıyı konuk ederken
İşin aslı
Bölücü bir aşkı
Ufak ufak sonlandırırken.

Biriken öfkesini de evren
Boca ederken istemsiz
Yine tutunduğum dalı keserim;
Her yaprağını şiir;
Her yarığı en derin
Aslında kayıplarımı sarıp sarmalarken
Anne sıcaklığında
Ölü çocuklarıma da rahmet okurum
Arsızca dilediğim mutluluğu
Pay etmek olsa da tek muradım
Dünyadaki tüm çocuklara.

Yine nakaratı anne olan bir ninni
Söylerim kulağına sevdamın:
Kayıp ve ikircikli bir yas’ı da
Evlat edinirim kendimce
Ölmeyi dilediğim değil belki
Dirilmeyi lav ettiğim
Cennetin arka bahçesine bırakın beni usulca,
Demeyi de şerh düşerim
Şiirin birine
En azından ölü çocuklarıma
Mirasımdır
Görmediğim sevdaların nazarında
Görkemli hüsranları tırmalarken
Tırnaklarımda isyanı da yok saysın Tanrı,
Demeyi unutmadan…
Gerisi zaten kimin umurunda,
Kaderden payıma düşenle
Yetinmeyi öğrendim ben
Uğurladığım bunca ölümlünün ardından.