Web Zaman Damgası

Benden Sonra Kimseye Canım Deme

karanlığın yırtılan kesesinden kedi gözlü
bir bebek doğuyor
iki uç yörüngesinde
sallanan baldırlarından kaderin

ve
şeytanın dölü insanlığın nabzından
melaikerin çığlıklarına sızıyor…

arka kapıyı çarpıp sokağa fırlıyor
sıyrılıp sökük çorabından Lilith
delikan kasıkların liflerini kurutana kadar
çürümüş döl yatağana çeke çeke…

kırılıyor kanatları
yüreğime ram olup yağan meleklerin
her yeri karanlık bir is
onca nefsin karışımından taşan
günah kokusu kaplıyor

susuyor rüzgar
utanıyor dilleri sevdayı çığıran şarkıların
nihavend güftesi şiirimin tam ortasından
gecenin içine bölünüyor

canım deyişler
gülüm yazan eller
sükut döküyor masumiyet
ah !Kapayıp yüzünü elleriyle her biri
ayın kısık gölgesinde ağlıyor

oysa !Ne çok sevmiştim ben
canım diyen dillerini
gülüm yazan ellerini
menevişlerinde çırpınan sevinçlerini

şimdi !Beynimi kemiren soruların
dehlizlerimin telaşında limelenen sessizliği
dibine vurduğum bu batakta üstelik
ah!Öylesine mağrur öylesine acizken

kucağımda başka türlü ağlayan
diğerlerine benzemeyen bu bebek
kimin rahminden uçurum diplerine düştü
böyle!
ve neden künyesinde senin adın yazıyor ?
offf!Kafamı çalkalayıp bulandıran
bu dipsiz başsız sorular

kaç kadehte ayarttı seni Lilith
kaçıncı iniltinin beyazı akan gözlerinde
sayıklıyordun! Söyle
nasıl !Yanıldın

bu günah , bu pişmanlık!
utanca duran çehrende
acizliğime sığınmış acizliğinle
ah!Sen

sıyrıldı yılan eskimiş gömleğinden
uzatıp çatallı dilini tadına
nasıl emdi söyle!Sana büyüttüğüm
sevdamın iliklerini kurutuncaya dek

Kızılırmak mıydın ! Nil mi yoksa sen?
çatlamış debilere tüm coşkunluğunla
hayat taşıyan
çoraklaşmış çanakları cansuyunla yeşerten
Kevser miydin?

oysa! Ne çok sevmiştim ben seni
ellerini
ah!Bakıp bakıp doyamadığım yüzünü
sadece ellerine yüz yıl yanacak kadar !
seni
sırf ellerin için
yokluğunun eşinde yüzyıllar yatacak kadar
ah !Ne çok sevmiştim bilsen

gözlerini söylemi yorum bile
ve uğrunda canımı verebiceğim
bedenimde tüneyen nice güzelliklerini

gamzelerinde kıvrılan kirpiklerimin
kopan mızrapları deliyor
şimdi aşkımın kozasını
daha bir ceninken
tamamlayamışken yaradılış serüvenini

günbatımın ağzından
yeşil yollar akıyor yarım kalan ömrüne gençliğimin
bak!
anemonlar kopup doğasından
intikam alırcasına yüzüme çarpıyorlar

topuğu kırık rugan bir tahtaravellinin
ucunda öylece !Sen
ah!Çekip gururumdan alamadığım
geçerken kendinden sen

yarı yılan azması dişinin tersine
dönen gözlerinde
çakılıyordu çocukluğumun
seni yazdığım duvarlarına
üçgen çarmıhlar alev alev

ürperen ruhumla
yinede yılmadım
yalvardım diledim Yaradan’dan
duaya açılan ellerimle
af !Diledim senin için

sabalar doğdu sessizliğime
şafak guslederken Muhammediye’lerle
safir bedenini çocuklar gibi ağladım

bir kızıl keşişin ellerinde vafdizden kovulan
şeytanın oğlunun
kesik kesik ağlama seslerinde
insanlığımdan utandım irkildim
çocuklar günahsız doğarlardı oysaki
Ayeti Kerimler de

kollarıma aldı oğlunu ana yüreğim
sabah ezanlarıyla fısıldadım kulaklarına adını
döndü birden bire gözleri
teni ak akça kara kara gözleriyle
öylece baktı gözlerime

günün ilk sızısı çöktü birden bire
bir gül kokusu
ılık yağmurlar sonra
Allah isterse eğer Kızıldeniz tersine akarmış
anladım canım
anladım

kutlu peygamberin ümmeti aklanırken ayetlerle
Selim anne dedi bana !Anne

yere saçıldı Lilith
kovuldu tüm dergahlardan
iki başlı yılana dönüşür dönüşmez
geçti yedi kat yerin dibine
zincire vuruldu tüm şeytanlar

dindi tüm korkuların uğuldayan karanlığı
dindi göğsümün ağrısı
hepten sana benzeyen bir oğul verdi bana
Yaradan
senin oğlunu
ebedi uykularımın kundağında kaynıyorken
ak sütüm
anladım canım
anladım ki !Artık vakit gitme vaktidir
gittikçe tekleyen yüreğimden

lakin! sen ağlama ağlarsan gidemem
kaldır o güzel başını gözlerime Bak
son isteğimi söyleyeceğim sana
ah !Güney süzülüşlerinden yurdumun
bakire sabahlara çıkan pişmanlığım
durgunluğum
en çok da canımsın

hem biliyor musun canım deyişleri
sen öğrettin bana?
canım canım canım...
ah!Melaikelerin şerbetinden kanasıya içtiğim

benden sonra kimseye canım deme
ne olursun!