Web Zaman Damgası

rikab

önce demir parmaklıkları kesiyorum aklımın ve bakıyorum
sonra süleyman oluyor ellerim,gözlerim raif
sonra bir sofra kuruluyor
önce açlara!
sonra cümle ihvan,işba
ve ben
kuşlar uçuruyorum gökyüzüne
sonra özgür bir bulut oluyor kanatların
uçuyor uçuyor uçuyor mavilere
peşinden,ben kendimden sıyrılıyorum
senle düş oluyoruz enginlere
şimdi öyle uzağızki kötülüklere
biliyorsun !
öyle yakınızki iyiliklere
görüyorsun !
ve birazdan kanat çırparız ikimizde
süzüleceğiz maviliklere
inanmasın belki ama
biz aslında bir düşten ibareyiz seninle
ve
buraya kadar tamam
ama,bir hem var aklımda
bilmem farkındamısın sende
gitgide herşey uzaklaşıyor
kendi özünden,
az ötemde bir tarla kuşu
geçen güzden kalma sesini
bana hatırlatıyor
sesin içimde karha
ve üzülüyorum
çünkü benim öyle bir yetenğim yok
iki gün duymasam sesini tanımam
nerdeyse yüzünü unuturum
ve yediğim kurabiyelerinin tadını da.
nankörlükten değil elbete
nedense ağzım hep süleyman sofrasını ıskalar
bu ürkekliğim seni sevmemek asla değil
herhalde seni giyinip çıkarmaktan korktuğumdandır
çünkü kökün zadegan
benimse dilim ahrar
olmazsa haksızlığa üzengi
sonra üzülürsün belki
istemem aramızda bir ağlama duvarı

10aralık2017
Can Fırat