Web Zaman Damgası

ŞİRİN BİR KÖY VARDI

Şirin bir köy vardı altı hanelik
Dışarıya kapalı Allah'a açık
Kel uğursuz tepeler içinde
Terk edilmiş kaderine
Yapayalnız
Çırılçıplak

Bel vermiş ihtiyar kederli evler
Sırdaştır birbirine
Özlemle bekliyorlar dönmeyen sevgilileri
Umutsuzluk içinde
Biliyorlar gelmeyecekler

Yosunlu beş metrelik kuyusu
Atalarından kalma
Yaramaz yılanların yuvası
İki yüz metre uzaktır köyden
Çileliydi kışın ondan su getirmek eskiden
Şimdi duacıdır herkes elektriği bulan'dan


Yarı aç yarı tok dolaşıp duruyor talihsiz kedileri
Memnun değiller
Bir deri bir kemik kalmış farelerden

Gecenin zifiri karanlığına
Uluyan dişleri dökülmüş moruk köpekler
Sahiplerinden bir ekmek koparmak için
Yalan yere
Var gücüyle
Yırtıyorlar yorgun yıpranmış boğazlarını

Geliyordu yarı yıkık evlerin
Çökmek üzere olan damında
Gecenin ayazında
Tüyleri dökülmüş deli baykuşun sesi
Hiç durmaksızın

Ay ışığı altında
Çakmak çakmaktı baykuşun
Heybetli gözleri
Parlıyordu keskin pençeleri

Hasta döşeğinde gözü yaşlı
Ölümü bekleyen köyün ihtiyarları
Çoğu gariban, perişan haldeler
Sıvazlıyorlar sigara dumanından sararmış bıyıkları
Nasırlaşmış parmaklarıyla

Bir eşeğin geçebileceği kadar dar
Kıvrıla kıvrıla uzayıp giden hüzünlü yollar
Bizi alıp götürdüler
Sonsuzluğa
Bu şirin köyden çok uzağa

İrfan GÖRGÜN