Web Zaman Damgası

Kesmem ve kırmam dalını bile

Kesmem ve kırmam dalını bile

Bir ağaçsın baharı yüklenmiş bekçi at gibi
Çiçekli yat gibi
Ağaç seninle büyüyen şefkattir
Şehir kör

Kesmem ve kırmam dalını bile
Şikayetçi olursun geleceksin bir gün dile
Dertlerimi anlatasın diye mi
Ağaç şefkat güneşisin bu evrende
Bu şehir kör sana kuşlara ve gönlüme
Gözüne kum kaçmış bu şehrin
Aklına girmiş şeytan

Dost bildim seni ağaç
Ağaç şefkat güneşisin...
Dal dal
Beşiğimiz olmadın mı ağaç

Şehir kör
Gel gidelim
ve bu şehrin dişleri kanlı

Ahir zaman işi diyelim mi bu düşmanlık
Çöl görmese de
Bir ağaç gölgeledi efendimizi
Ağaçlara verdik sevgimizi dağ dağ

Ağaç dost nehirlere
Dost maviliğe
Ağaç dost kuşlara...
Ağaç şefkat güneşisin
Yaprak yaprak
Gölgende uyuyor kaç bebek
Uyuyor gölgende gözünden uyku akan kelebek
Ağaç şefkat güneşisin
Derviş gönüllü ağaç
Dalında kuşlar...
Dalında salıncaklar
Oyuncaklar çocuklar...

Ağaç gül gül koşarsın zor zamanda bize
Bir çölde bir gün
Onu da gölgelemedin mi ağaç
Sen Taifli değilsin ağaç
Gel gidelim
Bu şehir de Taiftir
Bu şehir de mısır Zelihalı zindanlı
Ağaç dost derelere gidelim artık

Ağaçlar yelpazendir ağaçları sev bebek
Sevgisi büyük bebek
Sende daldal dala konan kelebek
Ağaç şefkat güneşisin kuşlara
Yeşil bayrak yaprakların
Dalların duadaki el gibi
Bu şehire güvenme .gidelim gel

Ağaç dost yeşil meralara
Ağaçlar sizi sevdi bebek
Sizi sevdi kelebek
Ey ağaç şefkat güneşisin
Bu gül vatanda sevdalara

Ağaç dostsun insana
Ağaç büyüyen şefkatsin yeşil yeşil
Yoksul ellerine alırlar dikenli baltayı
Kurumadın ki daha diri bir gönül gibisin

Ağaç dost toprağa...
Ağaç seninle büyüyen şefkat
Dertli beşiğimiz senden ağaç
Fakir tabutumuz senden ağaç
Dost bilmişim ağaç seni
Ağaç seninle büyüyen şefkattir
Dost bildim ağaç seni

Ağaç dost mavi göklere
Ağac senin sesin beyaz
Beşiğimiz oldun ağaç
Tabutumuz oldun ağaç
Gel gidelim artık
Bu şehrin dişleri kanlı
Eli baltalı insanları var
Çok eski ağaç senle dostluğum

Vefa borcum var sana ağaç
Beşiğimiz oldun ağaç
Tabutumuz oldun ağaç
Ağaç şefkat güneşisin
Ben insan sen ağaç benimle büyüyen gül aşk
Seninle büyüyen gül gibi bir şefkat
Ağaç senle büyüyen şefkattir
Şehir kör

Beşiğimiz oldun ağaç
Tabutumuz oldun ağaç
Yaktık ısındık
Ağaç sende insana şefkat güneşi

Ağaç dost bana
Yoksul toprak ananın bize uzanan kollarısın ağaç
Şefkatle sarmışsın bizi
Nasıl dost bilmeyeyim ağaç seni
Bu şehir kovuyor ağaç beni ve seni

Bir ağaçsın deli dünyayı uçuracak beyaz kanat gibi
Mavi göklere
Ağaç senle büyüyen şefkattir bana
Ve kuşlara

Şehir görmese de
Elif gibi soylu uzuyorsun zengin göklere soylu ağaç
Elif diye ağlıyor gönlü elifli her rüzğar yapraklarında
Kıymetin neden bilinmedi bal dilli ağaç
Ağaç seninle büyümüş şefkat
Nasıl dost bilmeyeyim ağaç seni

Sevgimiz zengin denize benziyor ormanlar deniz...
Ağaç seninle büyüyen deniz gibi en mavi bir şefkat
Kıymetim neden bilinmedi deme ve üzülme
Gül gönüllüsün ağaç bu kirli şehirde

Ağaç ben dost bildim seni
Nasıl dost bilmeyeyim ağaç seni
Sevgim büyük bebek...
Gel gidelim artık ey ağaç
Bu şehrin dişleri kanlı

Ey ağaç
Bu şehir mısır Zelihalı zindanlı
Çilemiz tamamlanmadı
Ah yakup hala yol bulunmadı sana