Web Zaman Damgası

Kesmem ve kırmam dalını bile

Kesmem ve kırmam dalını bile

Beşiğimiz olmadın mı ağaç

Kesmem ve kırmam dalını bile
Şikayetçi olursun geleceksin bir gün dile
Dertlerimi anlatasın diye mi
Varsın bu şehirde
Gönlüme yarsın şehirde

Ağaç şefkat güneşisin bu evrende
Bu şehir kör sana kuşlara ve gönlüme
Gözüne kum kaçmış bu şehrin
Aklına girmiş şeytan

Şehir kör
Gel gidelim
Ve bu şehrin dişleri kanlı
Kurtulalım

Ahir zaman işi diyelim mi bu düşmanlık
Çöl görmese de
Bir ağaç gölgeledi efendimizi
Ağaçlara verdik sevgimizi dağ dağdı sevgimiz

Ağaç dost nehirlere
Dost maviliğe
Ağaç dost kuşlara...
Ağaç şefkat güneşi
Yaprak yaprak
Gölgende uyuyor kaç bebek
Uyuyor gölgende gözünden uyku akan kelebek
Ağaç şefkat güneşisin
Derviş gönüllü benim gibi ağaç
Dalında kuşlar...
Dalında salıncaklar
Oyuncaklar çocuklar...

Ağaç gül gül koşarsın zor zamanda bize
Bir çölde bir gün
Onu da gölgelemedin mi ağaç
Sen Taifli değilsin ağaç

Gel gidelim
Kurtulalım
Bu şehir de Taiftir
Bu şehir de mısır Zelihalı zindanlı
Ağaç dost derelere gidelim artık

Ey gönlüm
Ağaçlar yelpazendir ağaçları sev bebek
Sevgisi büyük bebek
Evren kadar sevgin

Ey gönlüm
Sende arar manayı daldal dala konan kelebek
Ağaç neden şefkat güneşi kuşlara
Yeşil bayrak yaprakları
Oku gönülce üstündeki yazılar

Ey gönlüm
Dallar duadaki el gibi

Gör
Ağaç dost yeşil meralara
Ağaçları neden sevdi bebek
Ve sevdi kelebek
Bak ağaç şefkat güneşi
Bu gül vatanda sevdalara

Sor
Ağaç niçin dost insana
Ağaç büyüyen şefkat yeşil yeşil
Yoksul eller alırlar dikenli baltayı
O an devrilen diri bir gönüldür

Ağaç dost değil mi toprağa...
Ve şimdi haykır:
Ağaç seninle büyüyen şefkat
Dertli beşiğimiz senden ağaç
Fakir tabutumuz senden ağaç
Dost bilmişim ağaç seni
Ağaç seninle büyüyen şefkattir
Dost bildim ağaç seni

Ağaç dostsun mavi göklere
Ağac senin sesin beyaz
Beşiğimiz oldun ağaç
Tabutumuz oldun ağaç
Gel gidelim artık
Bu şehrin dişleri kanlı
Eli baltalı insanları var
Çok eski ağaç senle dostluğum

Vefa borcum var sana ağaç
Beşiğimiz oldun ağaç
Tabutumuz oldun ağaç
Ağaç şefkat güneşisin
Ben insan sen ağaç benimle büyüyen gül aşk
Seninle büyüyen gül gibi bir şefkat
Ağaç senle büyüyen şefkattir
Şehir kör...

Beşiğimiz oldun ağaç
Tabutumuz oldun ağaç
Yaktık ısındık
Ağaç sende insana şefkat güneşi

Ağaç dostsun bana
Yoksul toprak ananın bize uzanan kollarısın ağaç
Şefkatle sarmışsın bizi
Nasıl dost bilmeyeyim ağaç seni
Bu kör şehir kovuyor ağaç beni ve seni

Bir ağaçsın deli dünyayı uçuracak beyaz kanat gibi
Mavi göklere
Ağaç senle büyüyen şefkattir bana
Ve kuşlara

Şehir görmese de
Elif gibi soylu uzuyorsun zengin göklere soylu ağaç
Elif diye ağlıyor gönlü elifli her rüzğar yapraklarında
Kıymetin neden bilinmedi bal dilli ağaç
Ağaç seninle büyümüş şefkat
Nasıl dost bilmeyeyim ağaç seni

Sevgimiz zengin denize benziyor ormanlar deniz...
Ağaç seninle büyüyen deniz gibi en mavi bir şefkat
Kıymetim neden bilinmedi deme ve üzülme
Gül gönüllüsün ağaç bu kirli şehirde

Ağaç ben dost bildim seni
Nasıl dost bilmeyeyim ağaç seni
Sevgim büyük bebek...
Gel gidelim artık ey ağaç
Bu şehrin dişleri kanlı

Ey ağaç
Bu şehir mısır Zelihalı zindanlı
Çilemiz tamamlanmadı mı
Ah yakup hala yol bulunmadı sana