Web Zaman Damgası

flüt ezgisi

kadın ve ayak
ucu açık yolun iki kenarında derin nefes alırken
ve havadayken gövdelerimiz
göğün diline kurulan salıncakta
bulutlarla oynaşır gözlerimiz
üstümüze sinen şehri emerken taşlar
ince yaşam akıyor adımlarımızdan
gecede göğsüme dikilen kuşlar
flüt ezgisinde iyileşen yara
ruhumdan bir nota
düşürüyor
aşka


hadi dans edelim
çözülsün saçlarım gidenin camına
ki,sonsuz bir sıvı yağmur edasıyla
boşalıyorken pencereden
parmağımın ucunda mavi kelebek
yanındayız...




ohh...
bütün gözler arkada kaldı
yalnızlıkla başbaşayız
şimdilerde sokakların dikenlerine basan kadınlar
yormuyorlar beni
çocuklar özlem gözlerime baka baka
yüzümdeki elmayı seyrederken
ah nasıl da huzurluyum
içinde kalbim...




ki,
boşluk dokusunda bahçenin
merdivenlerinden inerken gölge/n
gövdeme sarılan gülüşünden tutuyorum seni
çünkü,
bakışlarının içindeki dalgalanan denizi
sadece ben görüyorum
asil bir at gibi çarparken
kıyılarına



herkes gibilerin içinde yabancılığım
acılarımı bilmediniz/ateşimi hiç
gözyaşımın noktası
sana sadece sana
değdi

ruhumu emanet edip sana
göçüyorum yollarına

tut beni