Web Zaman Damgası

Endişe

ağzımda intihar eden vadesi dolmuş bir cümleyim


kalbimde kazı yapan bu sancıyı
isminin verildiği sokağınıza terk ettim
yüzünde’n aşk çalan bir şarkıyı üzerine örttüler
daha reşit değilken sallandığım beşikte
göğsünde dicle emziren mevsimler devirmiştim


zap suyu serinliğiydi nefesim
ikiye bölünmüşüm insan soyunda
sabrımı ısıranlara kaptırdım hüviyetimi
içi boşaltılan mezarın derinliğinde
yok edilen cumartesiyim


rüzgârın ritmine kapılan hayallerde
emanet sevinçler salmıştım uzaklara
meksikalı köylüye özendiğim olmuştu vaktiyle
oysa demire şiir söyleten kawa’nın elleriydi geçmişim
ateşe sarıldığım kadardı yanmışlığım
biraz ondan biraz da sevdanın kudretinden
eğilip bükülmüşüm...

[ italik ][ikiyanayasla]k[/ikiyanayasla][ /italik ]uyuya [ italik ][ikiyanayasla]a[/ikiyanayasla][ /italik ]şk [ italik ][ikiyanayasla]d[/ikiyanayasla][ /italik ]olduran [ italik ][ikiyanayasla]r[/ikiyanayasla][ /italik ]üyada [ italik ][ikiyanayasla]i[/ikiyanayasla][ /italik ]ki [ italik ][ikiyanayasla]y[/ikiyanayasla][ /italik ]iten [ italik ][ikiyanayasla]e[/ikiyanayasla][ /italik ]ndişeydik


orkide kokusu sinen ciğerlerimden
hep seni öksürdüm. ölürdüm sen içimden düştükçe
parçalar halinde taştım dünyanın dışına
kentlere yayılan yalnızlıkların arasından
gözlerine nişan alıyor kimsesizliğim


-beni sadece sen uyut bakışlarındaki çukurda…-



Cömert Yılmaz