Web Zaman Damgası

Gelmişim ömrün sonuna

Ömrümün sonuna, daha gelmeden
Yoruldum dostlarım, hayat yolunda
Şu fani hayatta, yüzüm gülmeden
Bir baktım, gelmişim ömrün sonuna
Arkadaş.


İşte, arkadaş.
Sonunda ben’ de geldim, ömrümün sonuna
Herkes gibi.
Nedir giden bilir’ misin benim zoruma.
Ne güldüğüm belli
Ne ağladığım belli, şu gelip geçen hayatımda.
Arkadaş

Yıllarım itle kopukla, savaşmakla geçti.
Durmak dinlenmek nedir bilmedim hayatımda
Savaştım, durdum.
Sen kimsin, demedim kendime
Yenilmez devleri yendim, hayat yolunda.
Arkadaş.

Dünyanın derdini, harman ederken
Tükettim ömrümü, yüzüm gülmeden
Geçmişi yüklenmiş, yolda giderken
Bir baktım, gelmişim ömrün sonuna.
Arkadaş.

Hep kendimi güçlü gördüm ben.
Boyun vermedim.
Boyun eğmedim kimselere, ben hayat yolunda
Bu yüzden yoruldum, yoruldum arkadaş
Yoruldum.
Yorgunum şimdi şu fani dünyada
Arkadaş.

Yenildim, şu ben’ de ömrün sonunda
Çaresiz dert buldum, düştüm bir anda
Ömrümü verdiğim, hayat yolunda
Bir baktım, gelmişim ömrün sonuna
Arkadaş.

Sormadılar.
Dolaştım diyar, diyar hiçbir yeri bilmeden
Emekler ektim, ülkenin dört bir yanına.
Ve ben!
Çileler biçtim, karşılığında
Arkadaş.
Çiler biçtim karşılığında.
Yorgunum şimdi yorgun çalışmaktan
Sorma halimi, arkadaş.

Dostlarla yaşanmış, geçmiş günlerde
Gülerdim oynardım, oysa neşeyle
Yapraklar dökerken, şu güz gününde
Bir baktım, gelmişim ömrün sonuna.
Arkadaş.

Eserken başımda, kavak yelleri
Hep bir şey sanırdım, ben şu kendimi
Düşlerken her gün ben geçmiş günleri
Bir baktım, gelmişim ömrün sona.
Arkadaş.

08 Kasım 17
Ahmet Yüksel Şanlı er