Web Zaman Damgası

Adını aşk koydum

İçeri girdim.
Daha girer girmez hissetim barut kokusunu.
Eşyalar ortalığa atılmıştı.
Her taraf dağınıktı.
Birden gözüme ilişti ortalıktaki yaprakları açık defter.
Bu bir günlüktü.
Sayfalar içinde kuru gül yaprakları
Etrafta ise, yırtılmış kadın resimleri vardı.
Elime aldım.
Sayfa, sayfa okudum.
Okurken de bir taraftan ağlıyordum.

Sanki bir, çocuk vardı içimde.
Büyüyordu.
Günden güne büyüyordu, o büyüdükçe seviniyorum ben.
Adını aşk koymuştum.
Aşk.
Daha çocuk doğmadan koymuştum bu adı.

Bu aşk sevgiyle büyüdü.
Geleceğin güzel umutlarıyla büyüdü.
Adına aşk dediğim çocuk, benim içimde büyürken.
Doğmadan sevmiştim onu.
Doğmadan.
Sevmiştim, adı aşk olan çocuğu büyürken.

Nihayet doğmuştu.
Doğmuştu’ da, uzun bir emekten sonra doğmuştu.
Melek desem, melek değildi.
Sevildikçe, yüzüne baktıkça heyecan veren bir şeydi güzelliği ile.
Aşk.
Aşk dedim, özlemle bağrıma bastım yıllarca
Büyüttüm onu.

Kollarımda serpildi.
Kalp atışımı içinde yüreğinde hissederken büyüdü.
Aşk.
Bel bağladım geleceğine.
Dayanılmaz hasretliklerini yaşadım sevdasına.
Meğer boşunaymış emeklerim.
Ve aşkım.
Bir zıpkın gibi saplandı yüreğime.
Çıkmak bilmedi yerinden.
Deli etti beni adını aşk koyduğum deli.

31 Ekim 2017
Ahmet Yüksel Şanlı er