Web Zaman Damgası

Uzlet…

[ italik ]


Uyumamıştı kadın
Yorgundu göz kapakları
Kaderini puslu gösterirken aynalar
Yalnızdı
Anbean daha çok acırken içi


Kendinden bi-haber
Yüzüne tokat gibi çarpan güneşe baktı
Güpegündüzdü
Siyah perdeleri sımsıkı kapattı
Duruşundan belliydi, oldukça âsabi
Kısacık dik saçları, mavi gözleri vardı
Alabildiğince hızlıydı
Dört duvar arasında, gelip giderken adımları


Her sesten, her şeyden irkilirdi
Gözyaşlarını bilekleriyle sildi
Maziyi, şöyle bir gözden geçirdi
Aklı,
Üçleri-beşleri çizilmiş takvimlere takıldı


Ve birden sarsıldı
Başucunda duran komodinin çekmecesini açtı
Satır aralarında kalan dünlerine baktı
Ne de çok mektup vardı
Hepsini bir bir zarfından çıkardı
Göğsüne bastırıp usulca ağladı
Her an sicim gibi kanarken bağrı
Yüzde aynı renk, aynı sarı


Bıkmış usanmış gayrı
Uzleti men etmekten
Kulağı mı sağırmış, duymamış mı ne
Onca kilidi kırıp, girmiş de içeriye
Başköşeye kurulmuş diyorlar biteviye…




NÜS

[ /italik ]