Web Zaman Damgası

Yalnızlar Şehri

I

Soğuk bir gece de
Ayrılığa serilmiş simsiyah bir çarşafın ortasında
Ölüsü,
Dirisinden kıymetli bir adam
Uzanmış boylu boyunca
Gözlerinde
Sihirli kabri geçmişinin
Ben bir yusuf'um diyor
Uzun menzili şiirlere aşikar

Bir çocuk ağlıyor ellerinde
Hayat denen sahneden iniyor
Ve
Öpüyor tanrıyı ağzından
Inanmak ,
Esrarıdır diyor yaşamanın
Doğruluyorum
Ipim kayıyor avuçlarımın arasından

Kalsaydın eğer
Sana bir aşkı anlatacaktım
Her anını hüzünlere sürükleyen
Bilmediğim bir dilin aksanında
Senin rengine dönmüş bir aksaklıkta yaşıyorum

Boşver
Kendini hiçliğin kıyısına vurmuş geçmişi
Duymadığım duaların işvesinde yaşat beni


II

Sahte bir masalın
Yorgun günlerinde küçük bir salıncak kurdum ikimize
Dudaklarımda ıslak akşamları ömrümüzün

Yorgunum
Yoruldum sırtımda küflenmiş umutlar taşımaktan

Oysa her sabah yokluğuna doğardı güneş
Ve mevsim hep sonbahar olurdu
Gelişini beklerdim ,
Sense hep uzaklarda dururdun
Gelmezdin
Bilirdim ama inatla hep beklerdim

Firar etmişti ruhum bedenimden
Kan içinde kalmış bir özlemdi bu
Bizimse aşka hiç zamanımız yoktu
Ve bundandı
Şehirler hep yalnızlık doluydu