Web Zaman Damgası

ÖYLECE YÜRÜYORSUN

yalnızsın, yıkılmışsın, şaşırmışsın!...
çaresizlik boğuyor düşünceni,
sözcükler başıboş dolaşıyor zihninde.
yüreğin infilaka hazır,
gömülü bir mayın göğsünde.
ağulanmış damarların,
kan çiçekleri açıyor yüzünde.
susuyorsun...
pusulasız adımlarla,
karanlığın içinde öylece yürüyorsun...

yalnızsın, yıkılmışsın, şaşırmışsın!...
kalbin hayallerinin enkazında can çekişmekte,
göğsün sıkışıyor, nefesin kesilmekte...
zihnin kavramlar kargaşasında,
düşüncelerin çapraz sorguda,
kelimelerinse,saf değiştirip kavgaya tutuşmakta,
kırbaç ıslıkları çınlıyor kulaklarında...

ne gökdelenlerdeki hoyrat bakışların,
ne de biçare sokakların farkındasın,
dost kim, kim düşman?
bilmiyorsun...
kalleş pusuların ortasında,
bir sen bir de gece, öylece yürüyorsun...

içinde depreşen sorular...
cevabı var biliyorsun,
suskun ve kırgın, öylece yürüyorsun...