Web Zaman Damgası

ÖYLECE YÜRÜYORSUN

yalnızsın,
yıkılmışsın,
şaşırmışsın!...
çaresizlik boğuyor düşünceni,
sözcükler yitirmiş hafızasını,
başıboş dolaşıyor zihninde.
infilaka hazır gömülü bir mayın
yüreğin göğsünde.
ağulanmış damarların,
zakkumlar açıyor yüzünde.
sükutun sel olup,
taşıyor içinin dehlizleride.
anlatamıyorsun kendine,
susuyorsun...
pusulasız adımlarla,
karanlığın içinde,
öylece yürüyorsun...

yalnızsın,
yıkılmışsın,
şaşırmışsın!...
kalbin hayallerinin enkazında can çekişmekte,
göğsün sıkışıyor, nefesin kesilmekte...
zihnin kavramlar kargaşasında,
düşüncelerin çapraz sorguda,
kelimelerinse,saf değiştirip
kavgaya tutuşmakta,
kırbaç ıslıkları çınlıyor kulaklarında...

ne gökdelenlerdeki hoyrat bakışların,
ne de biçare sokakların farkındasın,
dost kim?
kim düşman?
bilmiyorsun...
kalleş pusuların ortasında,
bir sen bir de gece,
öylece yürüyorsun...

içinde depreşen sorular...
cevabı var biliyorsun,
suskun ve kırgın,
öylece yürüyorsun...