Web Zaman Damgası

KANATLARIM SAĞLAM

Fazla uzağa gidemedim.
Duvarlar var, kapı yok.
Zihnimde miyim, yoksa kalbimde mi bilemedim?
Hapsoldum bir yerlerde.
Fazla uzakta değilim.
Kendimin yanı başındayım her zaman.
Yaralarım var,
Duvarlar var, kırmızı.
Pencereler kapalı, ortalık bulanık.
Kan kusuyor gök yüzü bu gece,
Artık pencereler de kırmızı.
Kanatlarım var, kırılmamış sağlam.
Ben varım, duvarlardan bahsetmiştim zaten.
Kıramadığım pencereler var,
Kırılmasından korktuğum pencereler.
Keskin bir acıdan daha çok korktuğum pencereler.
Gözlerin var.
Ben varım,
Duvarlardan nefret ettim her zaman.
Koştum üzerlerine, tekrar ve tekrar çarparak.
Acıdan bitkin düşene kadar koştum.
Kanatlarım kırılsın istedim.
Kolay olsun istemedim hiç bir zaman.
Yoruldum, ama tekrar yeniden doğrulup koştum.
Duvarlar kırmızıya boyanana dek koştum.
Kanatlarım sağlam.
Üzerlerinden uçup gitmeyi düşünmedim hiç bir zaman.
Zor olsun istedim.
Acıdan öldüğümü gör istedim.
Sana koşmaktan yorulduğumu.
Düşmekten yorulmayan aşktan yorulur mu güzelim?
Düşün istedim.
Bir kuşun;
Uçurtmayla birlikte, bir ağaca hapsolduğunu.

17:47
23.10.17
Burhan KARACA