Web Zaman Damgası

ÖYLE SEVDİM Kİ SENİ

.
.
Öyle sevdim ki seni öyle duru öyle saf
Ruhum canımdan çıkıp canına hicret etti
Seni mimledi kader alnımın yazısına
Yazlar seninle geldi, kışlar seninle bitti

Gönlüme serinlikti yüz sürdüğüm baharlar
Aynadaki çehreme her vakit yüzün düştü
Tebessümüne gömdü karanlığı neharlar
Kıpır kıpır kalbime kelebekler üşüştü

Bir tutam haz devşirip ela gülüşlerinden
Süzülen yaş gibiydim gamzeli yanağına
Firar edip durdukça hercai düşlerinden
Kanatlanıp uçardık aşkın billur çağına.

Soluğun saadetim nefesin şükrüm oldu
Aşkınla büyülendi çehrene meftun bahar
Hesap bilmeyen kalbim safi sevdanla doldu
Nefesin var oldukça dünya bana cennet yâr.

Şimdi senin de kalbin huzura eşik midir?
Senin de düşlerinde hüzünler soluyor mu?
Kalbin sonsuz aşklara ebedi beşik midir?
Kirpiğindeki gamı hayalim siliyor mu?

Yılları sayamadım akıp gitmiş su gibi
Ben hala o ekimin on yedi yaşındayım
Sonsuzluğa adanan sevdama pusu gibi
Çöreklenen firkatin hırçın telaşındayım.

Almıla Kargülü 17 Ekim 2017