Web Zaman Damgası

EY ARSIZ GÖNLÜM

Kırıldı kolun kanadın
Ezildi sevgili başın
Kan kustun
Yüzüstü süründün
Daha hayatın baharında
Çırılçıplak bırakıldın kara kışlar ortasında
Özgürlük aşkın yüzünden
Kalmadı başına gelmeyen

Hep av oldun ciğeri beş para etmeyenlere
Baskıyla zulümle kin nefretle
Ey arsız gönlüm uslanmadın yene
İsyan bayrağını çektin zalimlere

Paslanmış kölelik zinciri kırmak için
Kaç bin yıldır ayrısın sevgili özgürlüğünden
Daha ne kadar bekleyeceksin
Kara bahtlı gönlüm
Özgürlüğün bembeyaz göğsüne kavuşmak için
Bir deri bir kemik kaldın

kanatların bulutlar arsında
Şenlenir masmavi gök ve uçsuz bucaksız yer
Sevinir bütün iyi kalpli melekler cinler insanlar
Nice kara kışı yaşayan umutlara bahar gelir
Coşkuyla yürür kupkuru dalara sular
Sevinçle acar aydınlığa gözlerini tomurcuklar
Ardından süslenir renk renk çiçeklerle
Karalara bürünmüş hüzünlü ağaçlar
Suya kavuşur suya hasret dili damağına yapışmış topraklar
kaç bin asırdır gözleri yollarda seni bekler

Ey nazlı gönlüm
Belki kırılır kafan bellin çenen
Ama tükenmesin yaşama umudun
Odur seni ayakta tutan

Kalkmışsın gaflet uykusundan
Ölü toprağını atmışsın üstünden
Hak etmiyorsun bu zulüm zilleti
Al öcünü yılan çıyandan
Ekmeğine aşına göz koyandan
Kurtul bu lanetli paslanmış esaret zincirinden

İrfan GÖRGÜN