Web Zaman Damgası

DERLİ TOPLU OLMALI ŞAİRİN ÖLÜMÜ...

İçimin aryalarını didikliyorum:
İki büklüm hüzün,
Şerrine lanet okuyanlarda yok asla gözüm.
Hem dünden kalana hükmeden
Bir de an’ımı delip geçen gözlerinde,
Kıyama durduğum onca şiirde
Şehir bile cümleten benimle nöbette.

Sitemlerimi gömdüm,
Ölüm çıksın ki;
Ne pervasız ne arsız bir rabıtayım:
Bir yüzüm nasılsa hüzün,
Deryaları dingin bilip sığlardan
Kaçan ölgün mizacımda
Kabuk bağlamasından tutun da
Aldatıldığım bunca safsatada
Ölümü arzu eden bir ruhum;
Sevgiden öte bildiğim bir duygu olsa keşke,
Keşke ölüm makamına gelmeden
Bir türkü kadar pelesenk olsam
Sevdiklerimin yüreğine.

Deryalardan mı sızdım ne?
Deli rüzgârlarla kalıbımdan mı taştım?
Derdin de dermanın da şeceresi
Rahmetin kursağında madem,
Ne dedimse sanma asla yalan,
Ne duydumsa
Varsın bozguna uğrasın
Yazdığım bunca ferman.

Aşka sirayet edenden korkmam ki;
Asla korkmam sözünün eri,
Sevginin neferi kimse teyakkuzda:
Bin defa yanılsam da
Sevmekten gayri
Neyin tutsağı oldum sanırsın bunca sene?

Örtündüğüm şiirden;
Kalıbını basan onca şairden;
Zehrimi alan dost meclisinden de korkmam,
Kendimden korktuğum kadar da
Düşman bildiğim sadece içimdeki arsız tufan.

Derli toplu olmalı şairin ölümü,
Sevip de aşka kucak açan yüreğinde
Kaybolmadan asaletin dokunuşu,
Arsız bir sevgili olmalı yine
Bağrına bastığındansa
Basıp geçenler olsa da defalarca üzerinde.

Aşka tutuklu,
Zanları olsa da izafi,
Kambersiz düğün misali
Özleme banıp banıp geceyi,
Safi yanılmışlığa paye verir elbet
Yüreğin kırık bir köşesi.


Zorba hüzün bile bıkkın günden,
Bir kıymet bilip bir de fıtratı rahmetle
Yıkandığım gün ertesi.
Ölümlü hücrelerim,
Ölümüne hücremde;
İrkildiğim gecede kanıksadığım
Derli toplu üç beş cümle olmalı
Nazarımda azalan ömrün,
Gıyabında sunulan sevgi ile örtündüğüm
Biraz da neşeyi buyur etsem soframa
Sonra da didiklesem biteviye.

Sükûtun deminde derlediğimle
Sızan yıldızların tekmiline
Nazire ettiğim kara gece.
Günde eremediğim sükûtun dibi yanmışçasına
Gönülde pervasız aşkımın suruna yatıp da
Evveliyatımdan nasiplenip
Vakur yarınları tıkarken gönül çekmeceme;
Bir de fıtratın alâmetifarikasından
Çektiğim bir ton çekinceyi istifleyip
Yonttuğum yarınların menzilinde
Dimdik bir sureti elimle koymuş gibi
Edilgen bir gölgeyi de
Dikerken ömrün ufkuna.