Web Zaman Damgası

Hüzünden Yağmurlarından Sonra

Hüzün çaktı gökyüzü
Sabahın saat 7 53 ü
Mesaim basladı..
Çıktim hızlıca evimden
Baktım kararmış göğün de yüzü
O da benimle hüzünlü gülmüyor bugün nedense iki gözü
Allah Allah dedim..sanki kainat da gülmüyor herşey benim gibi dert yüklü
Asırlık Çınar Gibi ,Gönlümün Zinetisin Sen siirlerim dökülmüş kalemimden defterime..
Hep beraber ağlıyoruz halime ..
Baktım usul usul damliyor gözyaşlarım birden Bozuverdi kurallarını acaba neden..
Hiç boyle olmamistım saşirdım kendime..
İç sesimi susturmaya çalışırken ve kuytu bir köşeye çekilmisken..
Kendini tutma! Çığlıklarını atma içine diye bağırırken buldum kendimi birden..
Hiç bırakmamıştım kendimi dışarda böyle yüksekten bir yerden
Düşmeye başladım son süratlen
Ve yerdeyim virane bir gönüllen..
Dizlerim kaniyor ..
Korkuyorum o küçücük yara yerinden
Birazdan kan kaybindan ölüvericem..
Sanki 5 yaşinda bir cocuğum ve ayrılmişım biricik naylon bebeğimden
Ağlıyorum ellerim gözlerimde
Bir yandan da kapatıyorum yüzümü
Kimseler görmesin üzüntümü
Bilmesin kedere gömüldüğümü
Yanıma yaklasan sessiz birkaç adım
Noldu kızım neden ağlarsın
Babamdan az büyükçe
Hiiç amca hic küçük bir kiz çocugu edasıylan..
5 yaşındayim ya
Saklayarak yüzümü
Sonra baktım samimi sesin sahibine
Daha da ağladım koy verdim kendimi
birdenbire
Ağlama kizım dedi ipek sesiyle
Amca dedim nasıl ağlamam nasıl ağlamam..
Şu sebepten..ah kızım dedi ..
Kendi de ağladı o ağladı ben ağladim..
Ayni babaciğim gibi omuzlarima vurdu üzülme kizim üzülme ..
Sonra hayat gibi esen birkac cümle tesellivâri ..
Bıraktı yüreğimin ortasına tıpkı ilaç gibi..
Sildi eliyle gözlerini
İnciye benzeyen gözyaşlarını topladi bıraktı avuç içime..
Öyle sıcak öyle samimi öyle icten..
Tıpki babacığımın incileri gibiydi..tıpkı anacığımın incileri gibiydi..içten riyasız..
Riya yapanlara inat..
Sahi kaç kisi ağlardi benim bu halime..
Kimdi bu amca ..
Derdime ortak oldu bir anda..
Amca bana dua et dedim ederim kizım ederim dedi  gecer dedi gecer ..
Geçti gitti yanimdan sanki hiç gelmemis gibi..
Eğer hiç ayrilmasaydi yanimdan
Birakmazdım gözyaslarımı içerde
Salardim fütursuzca sellere
Ama amcacığım dualar ederek ağlayarak uzaklasti yanimdan..
İyiki de gitti daha fazla ağlamadan..
Yoksa birde Onun aglamasına aglardim hic susmadan..
Birden..birden..
Atmosferim değişti birden hiç anlamadım..Nasil neden?
Ne gökgürultüsü ne şimşek kaldı üzerimde
Ne de ağıt yakan bulutlar
Açıldılar birdenbire
Baktı masmavi gözlerle gökyüzü..
Sanki tepemde gökkusaği..
Hizla gectim altından..
Sanki biraz once ben degildim ağlayan
Hüznüm kederim kayboldu birden
Baktım etrafa..
Derdim amcayla birlikte gitti sanki ..
Aldi amcacığım avuçlarına derdimi
Ve beni bırakti Rabbimin rahmet otağına..
El salladim kederimin arkasından ..
Sonra bıraktığim yerden aldim usulca sabrımı
Baska kimse görmesin ağladığimı
Dedim ki sabrıma, kaldığımız yerden devam..
Aci da olsa  hem de birbirimizi hiç birakmadan
Yılmadan selamet için koşmaya duayla devam..
Ve sonra dedim ki kendi kendime..
Acılarımiz hep ayni kalsa ne yapardık acaba
Ve sanki çağırdı beni dua etmem için Yüce Mevla..
Ne kadar cok şükretsek az Rabbim Sana
Kaldıramayacagımız yükü verme omuzlarımiza
Hersey Senin elinde yalniz birakma bizi bu dünyada
Merhamet elini değdir heran omuzlarımiza
Bırakma bizi birakma nolur hiçbir zaman derdimizle başbaşa
Senin şu güzeller güzeli rahmetin olmasa yaşayamayiz biz asla
Sonsuza kadar birakma Rabbim bizleri nolur birakma..
Ve aksamina  kendimi attım Rabbimin şefkat otağı olan anacıgımin kollarina..
Ve soludum Rahmanin rahmetini doya doya..