Web Zaman Damgası

dağ çileği

küçüktü elleri,

güneşin cimriliğiydi belki
belki bulutlardı buna mani bilmiyorum
ılıktı hep
bazen soğurdu yüzü akşam üstlerinde




derinliği kaybolmuş bir yaşamın
kısırında dönüyordu dünya




ağzı
kulaklarına kadar gerilir
kısa bir es geçer
sonra çıkardı sesi
ağladığında




uğultu
çınlamaya dönüşürdü sonra
ellerine kınalar yakardı kız çocukları
ve hepsinin annesi vardı
yanındaydı




kalabalığa karışamazdı
korkardı
keşke bir kızdan ..kardeşi olsaydı




iki dağ arasındaydı süngürtten evi
vadiden eğilen yollar
kıvrıla kıvrıla
taaa denize kadar
uzanıp kaybolurdu ufkun..öteki yüzü




senin oyuncakların vardı
Onun yoktu




yağmur sonrasını bekler
hayalleriyle karardı toprağı
ve bu yüzden hep
çamurdandı elleri




sonra güneşe sererdi oyuncakları
ellleri
emeğinden önce çatlardı
sabır
kendisini sınamaktan fırsat bulamazdı başkalarına
ama çatlamazdı nedense




küçüktü elleri
suyu
gözesinden içerdi
avuç avuç
sıza sıza parmaklarının arasında




ibrik taşıyan kızlar geçerdi
onların da elleri vardı
ve utangaç gözleri
ve yırtık terlikleri
ıslaktı eteklerinin uçları
yağmur kuşları eksik olmazdı suyun sızdığı kızkayasının yamaçlarından




akşam ezanı okunur
çakallar ağlaşırdı hep bir ağızdan
hep
bir ağızdan çıkardı köyün dedikodusu
sonra
her ağızda değişirdi




büyüdü sonra
büyütüldü yaban ellerde


kalbini ve ellerini bırakıp



o küçük köyünde..