Web Zaman Damgası

yalnızlık senfonisi

nereye b’aksam
yalnızlık satan çehreler
güz pınarlı niobe
şahmeran
ve düşmüş
sabrımı tekmeleyen bir telaş hengâmesi
gölgesine koşan adımlarıma
münzevi bir terennüm
yüksek tempolu bir yalnızlık çalıyor
vira bismillah der demez güne

saatleri vura vura
eğleşiyorum
karanlığın eğleştiği su(r)larda
yüzüm g’özüm
şark çıbanı
imgesi çalınmış bir şiire değişiyor umudum
matruşka kılıklı
habis bir sükut d’ilimde


kıyılarımı döven şu debdebe
perva(z)sız mülteci n’azar
med cezir döngüsünde
rüzgarını kovalayan kuru dallar gibi
dönüp dönüp vardığım
dolandığım kördüğüm


adımlarımı ezberlemiş yollarca
bumerang misali alnıma vuran yıllar
nasır tutmuş bir yalnızlık çoğaltıyorken
hüzzam bir yalnızlık senfonisi çalıyor
bir şehir kayıyor avuçlarımdan
her nakarat, her güfte sen


nerede görse tanır beni
baykuş bakışlı
zembereği kırık şu sükut kumkuması
bire on veriyor, bire yüz
kimsesizliğimi çalan her şarkı
zekerata düşmüş bir küheylan indinde
dilime pelesenk vurulur adın
her şarkıda
her şarkıda sen…
[ italik ]