Web Zaman Damgası

UNUTUR MUYUZ SENİ BİZ...

Aylan
Can kuşum inan ki
Sen hiçbir zaman bizim
Aklımıza gelmeyeceksin
Zira içimizden daha
Hiç çıkmadın ki…

O gün o hâlin
Nasıldı bir bilmeliydin
Âdeta cennetteki bir gılmanın
Tepsisinden yere düşmüş
Zarif ve şipşirin
Bir meyve gibiydin

O derin göğün
Görünmeyen katlarında
Sanki melekler seni bir süre
Kucaklarına alıp hoplatmışlar
Sonra usulca
Bir ipek kundağa sarmışlardı
Ardından
Tek tek güzel yüzünü öpüp
Bizim Ege’nin tertemiz
Sularına bırakmışlardı

Söyle Aylan
Neydi seni bizden
Can havliyle böylesine
Yüzükoyun kaçıran
O gün denize mi düşmüştün
Yoksa bize mi küsmüştün
Yıkarken duru sular seni
İpek ipek köpüklerle
Gergef gergef
Faniliğini


Ah Aylan!
O yakıcı hatıran
Ayağa kaldıramaz bilirim
Bizim bin yıldan beri
Mışıl mışıl uyuyan koca gafilleri
Ancak eminim bir gün
Diriltir ruhun o ebabilleri
Savrulmuş sap ve saman gibi
Geçirir Rabbin izniyle
Yerin ta dibine
Ebrehe’yle filleri

Mesut ÖZÜNLÜ

* Bu şiir, 2 Eylül 2015 tarihinde ailesiyle birlikte bindiği botun alabora olmasıyla Bodrum açıklarında denize düşerek hayatını kaybeden Kobanili "Aylan Bebek"in trajik öyküsüne dikkat çekmek ve insanın insana yaptığı zülmü protesto etmek amacıyla kaleme alınmıştır.