"AĞAÇ KURDU" isimli şiir 11.9.2017 17:50:42 Edebiyatdefteri.com Web Zamanında Edebiyatdefteri.com Sunucularına Yüklenmiş/Güncellenmiştir.
Edebiyatdefteri.com sunucularına yüklenen veya güncellenen şiirler web zaman damgası ile işaretlenir. Web zaman damgası ile işaretlenen şiirleri sertifika zamanında yer alan bilgilere göre doğruluğunu taahhüt eder.
Detaylı Bilgi İçin Tıklayın.
Ne bardağı taşıran son damla oldum Ne de denizde, son fırtına Aklımın duvarlarını tırmalıyor mantığım Işığa kör ... Karanlığa aydınlık Ellerim umuda bağlı Yarından tezi yok, iki gözüm Döner belki devran Gün ağarır Yükselir güneş Erir dağ başlarında buz tutan karlar Söner içimizdeki Harlanan ateş
Paramparçadır bu yürek Yağı eksiktir, lambamızın Yokluğun molasındayız Işık vermez Yanmak ve yakınmak nafile Hiç mi hiç karetmez
İnsanın başlangıcı; Adem baba Sordum Adem'e yaratıldın sen Bu nasıl oldu Sonra Kabil, Habil'i vurdu Girdi insanlığın içine Girdi içime Özünden çürüttü Özümden çürüttü Bir ağaç kurdu.../Es. 11.09.2017
Sitemizde daha iyi hizmet verebilmek için sitemizde çerez kullanılmaktadır.