Web Zaman Damgası

SEVMEKSE HAYATIN ALFABESİ...

Şimdi demediklerime mal et yarınlarımı,
Dediklerimi de unut;
Sevmekse hayatın alfabesi…

Gönülsüz doğdum bir kere
Gönülsüz de büyüttüm içimin rüzgârlarını,
Kapıp koyuverdiğim hüzünleri sırtlanmışken Tanrı,
Düştüm alelade bir dokunuşunda bahtın
Sormadım da kimselere,
Nedir bunca gaye,
Neyin derdi de demediklerine bile biçilen kılıfta
Buhur eden o isyanı görmezden gelirken?

Bebeği kayıp bir çocuğun gönül tarhında
Dokudukça şarkıları
Eklemlerinde düşlerin
Bir de kisvesi kara elemlerin
Hele ki dokunaklı ömrün tıpasında
Kâh üzüldüğüm kâh üzdüğüm bedellerim…

Deme asla deme, neden.
Sorsan bile söylemem üstellik
Zaten bir redifte kesiştiği yolumun;
Bir de seherde ağladığımı saklarken
Uyuyan meleklerimden
Tanrı baş aşağı etti işte
Yolu zulme düşenlerin şeceresinde
Kayıtlı onca imgeyi de tehir etti
Hem de elinin tersiyle
Ve silerken gözlerimi
Anaç bir tavırla
Bilmediğimden değil de bildiklerimi söylemezken
Hele ki gayri kabulü rücu bir esefle
Gölgeleri bile boykot ederken
Evren.

Kanmayı ben istedim,
Öyle ya yoksa nasıl büyürdüm
Ellerinde tefi Çingene kadınların,
Dillerinde de esef
Hem de bin pişmanlıkla çıkıp da yola
Varmayı tehir ettiğim o matemde
Kayıtsızlığında mahremimim
Düşe kalka içimin cinleri
Adam çarpmayı değil de
Çarpmayı öğrenemediğim hüznü şu kuşatmada
Esir düştüğüm kampın merkezinde
İlahi Aşkın da ulaşmayı dilediğim mertebesinde.

Hani bir ıslık çalsam da düşse peşime
Mutluluğun notalarını da giyinsem sebepsizce
Bu da yetmedi seğirtsem aklımın iplerinde
Takılı bir tantana,
Kasveti bile görmezden geldiğim
O canlı cenazenin yüzü suyu hürmetine
Gülmeyi hep ertelediğim dokunaklı şeceremde
Bir de boykot ettiğim iç sesimin
Aksanında aksarken tepe taklak olmayı
Ben dilemedim ki.