Web Zaman Damgası

Çöller ve Karıncalar

Umudu çoğaltıyor karıncaların buğday tanesini elden ele geçirmesi
İçimde bir tutam çiçek
Belki bir gün yeniden açacak
Kalbimin duvarlarını zorlayarak
Umarsız dolaşan kanlara inat

Son zamanlarda insanlar
Televizyondan yayılan ışınların öldürücülüğüne inanıyor
(üstelik televizyonlar eski bildiğimiz kocaman kasalı değil)
Korku
Erken ölme korkusu
Televizyonlardan toplu katliam haberlerine bakarken hem de
Terkettikleri için farkında değiller ama
İnsan olmak daha öldürücü

Çöller yarılıyor ortadan ikiye
Belki utancındandır
-çöl niye utanır?
-utanıyordur başkalarının yerine
Yüzünü çiziyor boydan boya tırnaklarıyla
Geceler boyu keman inlemesi
Uzaklardan
Çok uzaklardan gelip buluyor beni
Aklım intihar ediyor insan formatını terkedip
Ölse gözlerimin feri
Görmezdi böylece çirkinlikleri
Güneşi kovuyorum geceler boyu
Karanlığı sevdiğimden değil
Her sabah aynı utançla tırnakları yüzünü yırtıyor çölün

İnsanlar karıncaları niçin bilmezler sanki
Onların sadece dünyayı sırtlarında taşıdıklarını düşünürler
Oysa onlar ağlar da
Ben rüyamda gördüm
Rüyamda çok gördüm
Karıncaları insanları karıncaları
İp gibi dizilmiş sınırlar boyu
İp gibi insan
İnsan çocuk insan
Bir çiğ damlasında büyüyen
Durmadan büyüyen
Her sabah yeniden çöl yüzünü yırtarken