Web Zaman Damgası

ağlıyorsun mahcup utangaç yapa yalnız.

Sen
bazen aynaların derinliğinde suskunca
bazen ince su sızıntılarının yıkadığı taşlıklarda
ağlıyorsun …



bazen koca kentin kalabalığında
bazen sen kaçıyordun da ben arkandan koşuyordum
bütün yollar kapalıydı oysa
bütün kıyılar köşeler …
oysa bütün caddelere sokaklara
aysız gecelere
kaç kilometre hızlarla koşarken
ve de aniden dururken
defalarca …
sen lazımdın


*


Sen
üzerine kaç gecenin huzursuzluğu sindirilmiş kuytularda
camların buğusuna dökülmüş sönük bir yıldız gibi
ağlıyorsun


ben deniz kıyısına hep aynı kelimeleri yazıyorum
öncesini, sonrasını ve de seni
anlatıyorum …
eylül gecelerinde ki yağmurlara
şehrin susmayan bir köşesine biraz evvel
mavi düşlere bir ışık gibi sinmiş gözlerini.
falan filanken...
vesaire iken ben
bir parantez içine sıkıştırılmış
sendin bütün öykülerin başlığı



*


sen
sonra günün akşamında melengiç yapraklarıyla birlikte
çöl gecelerinde ki gizli bir cehennem gibi
ağlıyorsun
mahcup
utangaç
yapa yalnız.

*

Redfer