Web Zaman Damgası

ağlıyorsun mahcup utangaç yapa yalnız.

Sen
bazen aynaların derinliğinde suskunca
bazen ince su sızıntılarının yıkadığı taşlıklarda
ağlıyorsun …



bazen koca kentin kalabalığında
bazen sen kaçıyordun da ben arkandan koşuyordum
bütün yollar kapalıydı oysa
bütün kıyılar köşeler …
oysa bütün caddelere sokaklara
aysız gecelere
kaç kilometre hızlarla koşarken
ve de aniden dururken
defalarca …
sen lazımdın


*


Sen
üzerine kaç gecenin huzursuzluğu sindirilmiş kuytularda
camların buğusuna dökülmüş sönük bir yıldız gibi
ağlıyorsun


ben deniz kıyısına hep aynı kelimeleri yazıyorum
öncesini, sonrasını ve de seni
anlatıyorum …
eylül gecelerinde ki yağmurlara
şehrin susmayan bir köşesinde biraz evvel
mavi düşlere bir ışık gibi sinmiş.
falan filanken ben
sendin öykülerin başlığı
vesaire iken ben bir parantez içine sıkıştırılmış
sen bütün kitapların temasıydın …



*


sen
sonra günün akşamında melengiç yapraklarıyla birlikte
çöl gecelerinde ki gizli bir cehennem gibi
ağlıyorsun
mahcup
utangaç
yapa yalnız.

*

Redfer