Web Zaman Damgası

KÜÇÜK DUYARLIKLARIN ŞİİR(LER)İ-VII

31. SÖYLESENE

denizine kavuşamayan ırmak mısın ne
çağıldayıp duruyorsun yanı başımda

susuz yüreğimin yol ayrımını
belirsizleştiren çöl müsün yoksa

gece mehtapsızdır, gündüz zulümkâr
düşlerimi dalayan ecel misin ya

rüzgâr kırık bir saz olmuş sızılar
az mı gittin, uz mu gittin, ah yıldızlara

32. YAKINMA
a.
şu çocuğun az sonra kalbinden kuşlar kalkacak
çünkü kuşlar yangın yeri
-ama kimler anlayacak-

şu kadının az sonra boynu bahar kokacak
çünkü bahar hasretliktir
-ama kimler anlayacak-

şu adamın az sonra yüzünde yağmur yağacak
çünkü yağmur direnmedir
-ama kimler anlayacak-
b.
ben neyleyim
ben neyleyim
kalbim aşktan çatlayacak

33. ŞAİRİN BİRİ

zehir-zıkkım geceler bastırdığında
kendisini hemencecik rüzgârla buluşturan

ufak-tefek, o çok mâsum sevgilisinin
saçlarını hüzün dolu bir nehirde yıkayan

akvaryumda balığı, kafeste kanaryayı
yalnızlıklar adına kesintisiz okşayan

gizlisinden keder vurup dağların doruğuna
yaşanmamış duyguları yüreğinde saklayan

hırçınlığın târihçisi: hem ıssız, hem kalabalık
göçer gider aşk'a doğru, en harâbe varoşlardan

(*): Berfin Bahar, Mart 2017, Sayı 229

34. SEVDA VE KAVGA

tâzecik gül yaprağıdır sevda dediğin
kollamazsan solar gider
bilir miydin?

uçsuz deniz kıyısı, kavga dediğin
dalgalarla boğuştukça artar direnci
görür müydün?

gerçekliğin gerçeküstüne evrildiği noktada
sabretmenin kükremeye elverdiği noktada
çelişkiler toplamıdır hayat dediğin
yanılmalar okulu: yanılmazlığa karşı
dener miydin?

sevda, kavgayı dürter
kavga, sevdayı
-ne vakit dürter ama-
sezer miydin?

35. KRİSTAL ÖMRÜM, EY!

genç kızların tozpembe rüyâlarına
balıklama dalışlarınla tanınıyorsun

koskoca bir hüzün çıngırağı asılı boynunda

uzun-uzadıya konuşuyorsun yağmur damlalarıyla
avuç avuç gözyaşının gelgitinde duruyorsun

ölüm çölünde ve zulüm çölünde
selâmlaşıyorsun bedevîlerle

acının yüzölçümünü hesaplamakla
hasretin hacmini hesaplamakla
tükenip gidiyorsun kristal ömrüm

kristal ömrüm, ey
yunus soyundan sevmeye ve sevilmeye
gerçî yemin etmiştin
bir değil
bin değil
sonsuz kere

görünen o ki, bu gidişle
ala-şafağın koynunda uyuyakaldığın bir günde
seni kurşuna dizecekler, haberin olsun
kevgire döndürecekler bedenini

her ne kadar düşlesen de
sevgi fidanını büyütmeyi

(*): Edebiyatın Sesi, Ekim 2001, Sayı 7