Web Zaman Damgası

hocam 29-Gel

gözlerime inanamıyorum
gerçekten o..
telefon değil.. mesaj.. şükür iyi
gerisinin önemi kalmıyor
anında açıyorum
“arama”
demek ki rahatsız ediyorum
durmadan telefonunu çaldırmakla
canı sağ olsun
..

belki kasabanın sokaklarında gördü beni..
taksiyle de olsa oralarda onu aramamı istemiyor
“şehre” diyorum
bir u dönüşü yapıp karayoluna çıkıyoruz..
on kilometreden fazla geldiğimiz yolu tekrar geçiyoruz
bu defa konuşmadan
şoför “ne oldu” bile demiyor..

“Çaybaşı”na
eve yakın bir berber görüyorum iniyorum
“-taksimetre doldu ama sen
gönlünden ne koparsa”
yine de bir kısmını iade ediyor
eşim eve geçiyor..
kapıyı açınca;
“-Allah kahretsiiinn
beş dakika yalnız bırakmaya gelmiyorsun
gene nerelerde sürttün”

telefon çalıyor
gözlerim parlıyor
evet o
ama meşgule alıyorum
“-doktor” diyorum
“bütün dertlerimin ilacı” demek geçiyor içimden
birazdan mesaj.. elbette ondan
“haklısın kırılmakla
Bilsen hak verirdin
kaynım aradı
hastaneye götürüyorlarmış çocukları
şükür iyiler hepsi,
bayat meyve yemişler ishal olmuşlar
kaynımın oğlunda serum takılı
bizimkilerle büfedeyiz,
yanımda kızlar var
gel seni bir göreyim
çok özledim…
hocacımm
kocacımm.”

















resim Bayram Ayhan